Σκωληκοειδίτιδα

Η σκωληκοειδής απόφυση βρίσκεται στο τυφλό έντερο, δηλαδή δεξιά και κάτω στην κοιλιά, στην περιοχή που αναφέρεται ιατρικά ως ο δεξιός λαγόνιος βόθρος. Αναλόγως του μήκους και της κατεύθυνσης της σκωληκοειδούς απόφυσης (προς την πύελο, προς το συκώτι, προς το νεφρό, προς τον ομφαλό) τα συμπτώματα της φλεγμονής της σκωληκοειδούς (δηλαδή της σκωληκοειδίτιδας) ποικίλουν.

Η γειτνίαση της σκωληκοειδούς με τις ωοθήκες, τις σάλπιγγες και τη μήτρα, δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη διάγνωση σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Εφόσον εγκατασταθεί η σκωληκοειδίτιδα και τεθεί η διάγνωση η θεραπεία είναι η σκωληκοειδεκτομή, η χειρουργική αφαίρεση δηλαδή της σκωληκοειδούς απόφυσης. Εάν αυτό δεν γίνει, η απλή φλεγμονή της σκωληκοειδούς μπορεί να επιδεινωθεί και από απλή οξεία σκωληκοειδίτιδα να μετατραπεί σε γαγγραινώδη, με διάτρηση της σκωληκοειδούς και απελευθέρωση πύου και κοπρανώδους περιεχομένου στην κοιλιά. Τότε πλέον μιλάμε για βαριά ενδοκοιλιακή φλεγμονή (περιτονίτιδα) η οποία, εάν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα, μπορεί να απειλήσει και την ίδια τη ζωή του πάσχοντος. Για το λόγο αυτό κάθε ασθενής με οξύ πόνο στο δεξιό κάτω μέρος της κοιλιάς (δεξιό λαγόνιο βόθρο), δικαιούται και οφείλει να υποβληθεί σε χειρουργική εκτίμηση, προκειμένου να διαγνωσθεί πρώιμα ή να αποκλεισθεί η οξεία σκωληκοειδίτιδα και οι επιπλοκές της.

Συμπτώματα
Πόνος στην κοιλιά, ο οποίος συνήθως αρχίζει ασαφώς από την περιοχή του ομφαλού και μετά από μερικές ώρες, εγκαθίσταται στο δεξιό κάτω μέρος της κοιλιάς. Εναλλακτικά, μπορεί ο πόνος να εμφανισθεί απ’ ευθείας στο δεξιό λαγόνιο βόθρο ή να ξεκινήσει και να παραμείνει διάχυτος σε όλη την κοιλιά.

• Χαμηλή, μέτρια ή και υψηλή πυρετική κίνηση.
• Ανορεξία.
• Ναυτία, εμετός ή τάση για εμετό.
• Κοιλιακή διόγκωση, με αναστολή της παραγωγής αερίων και κοπράνων της οποίας είναι δυνατόν να προηγηθούν διάρροιες.
• Συχνουρία ή δυσκολία στην ούρηση ή ακόμα και αλλαγή του χρώματος των ούρων λόγω της ύπαρξης αίματος σε αυτά (σε περιπτώσεις που λόγω γειτνίασης με τη σκωληκοειδή απόφυση φλεγμαίνει και ο δεξιός ουρητήρας).

Διάγνωση
Η διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας τίθεται με το συνδυασμό της κλινικής εικόνας και των αιματολογικών και απεικονιστικών εξετάσεων. Το ιστορικό του ασθενούς, η ψηλάφηση της κοιλιάς από το χειρουργό, τα αποτελέσματα από τη γενική αίματος και τη γενική ούρων, συνήθως αρκούν για να τεθεί η διάγνωση. Όταν όμως υπάρχουν αμφιβολίες, η απεικόνιση με υπερήχους ή/και υπολογιστική / αξονική τομογραφία, συμβάλλουν στην οριστικοποίηση της διάγνωσης.

Αντιμετώπιση
Η οξεία σκωληκοειδίτιδα και οι επιπλοκές της (γαγγραινώδης σκωληκοειδίτιδα, διάτρηση σκωληκοειδούς, περιτονίτιδα κλπ) αποτελούν αμιγώς χειρουργικές παθήσεις. Η αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης (σκωληκοειδεκτομή) αποτελεί, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, την ιδανική θεραπεία σε ασθενείς με οξεία σκωληκοειδίτιδα. Η λαπαροσκοπική / ρομποτική σκωληκοειδεκτομή έχει προστεθεί στη σύγχρονη χειρουργική πρακτική, εδώ και αρκετά χρόνια, μειώνοντας τις επιπλοκές από το χειρουργικό τραύμα και βοηθώντας στην ταχύτερη ανάρρωση των ασθενών. Επίσης, η λαπαροσκοπική / ρομποτική προσέγγιση βοηθά στο να τεθεί η διάγνωση και να εφαρμοσθεί ευχερώς, χωρίς περιττές δερματικές τομές, η ενδεδειγμένη θεραπεία στις όχι σπάνιες περιπτώσεις, όπου, παρά τον ενδελεχή εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο, η παθολογία εντοπίζεται τελικώς σε άλλο όργανο (πχ στην ωοθήκη), ιδίως σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Για το λόγο αυτό θεωρείται απαραίτητη η συνεργασία χειρουργού και γυναικολόγου στις γυναίκες αυτές, όταν η προεγχειρητική διάγνωση αφορά τη σκωληκοειδή απόφυση.