Είναι οι παθολογικές αιμορραγίες από την μήτρα που οφείλονται σε αλλαγές του ορμονικού μηχανισμού ελέγχουν της εμμήνου ρύσεως. Αυτές οι αιμορραγίες είναι πιο συχνές στην αρχή και στο τέλος της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας.
Η δυσλειτουργική αιμορραγία της μήτρας προκύπτει συνήθως όταν τα επίπεδα των οιστρογόνων μετά από την ωορρηξία, παραμένουν σε υψηλά επίπεδα αντί να μειώνονται όπως κανονικά συμβαίνει. Επιπλέον, δεν υπάρχει προγεστερονική αντιρροπιστική δράση έναντι της υπεροιστρογοναιμίας με αποτέλεσμα το ενδομήτριο να συνεχίζει να αυξάνει σε μέγεθος (αντί να διασπάται και να αποπίπτει όπως συμβαίνει φυσιολογικά σε κάθε κύκλο). Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως υπερπλασία του ενδομητρίου.
Όταν το ενδομήτριο είναι υπερπλαστικό αυτό αποπίπτει ανώμαλα και όχι ολοκληρωτικά προκαλώντας ανώμαλη, παρατεταμένη και μερικές φορές βαριά αιμορραγία. Αυτός ο τύπος της αιμορραγίας είναι γνωστός σε γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) ενώ η μη αντιρροπούμενη υπεροιστρογοναιμία αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση καρκίνου του ενδομητρίου ακόμα και σε νέες γυναίκες.
Τα συμπτώματα χαρακτηρίζονται από πολυμηνόρροια (κύκλους με μεσοδιαστήματα μικρότερα των 21 ημερών), μητρορραγία (αιμορραγία εκτός του κύκλου) και μεμηνορραγία (μεγάλη ποσότητα αίματος και με διάρκεια άνω των 7 ημερών). Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να αναπτυχθεί σιδηροπενική αναιμία λόγω της χρόνιας απώλειας αίματος.
Θεραπεία
Η θεραπεία εξαρτάται από την ηλικία της γυναίκας, την σοβαρότητας της αιμορραγίας, την ύπαρξη υπερπλασίας του ενδομητρίου ή όχι και από την επιθυμία εγκυμοσύνης ή όχι. Η θεραπεία αποσκοπεί από την μία στον έλεγχο της αιμορραγίας και από την άλλη να προλάβει την ανάπτυξη καρκίνου του ενδομητρίου.
Το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα είναι πολύ χρήσιμο στο να ανιχνεύσει τυχόν υπερπλασία του ενδομητρίου, και όταν συνυπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου του ενδομητρίου, τότε πριν την έναρξη της οποιαδήποτε φαρμακευτικής αγωγής κρίνεται αναγκαία η διενέργεια βιοψίας του ενδομητρίου (είτε υστεροσκοπικά ή με διαγνωστική απόξεση της ενδομητρικής κοιλότητας).
Οι προαναφερθέντες παράγοντες κινδύνου είναι:
Ηλικία < 35 ετών
Παχυσαρκία
PCOS
Αρτηριακή υπέρταση, Σακχαρώδης διαβήτης
Πάχυνση ενδομητρίου
Εμμένουσα αιμορραγία παρά την χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής
Όταν τα ευρήματα από το ενδομήτριο είναι φυσιολογικά τότε η χορήγηση ορμονών μπορεί να ελέγξει την συμπτωματολογία και πιο συγκεκριμένα: χορήγηση αντισυλληπτικών δισκίων σε ελαφριές μορφές αιμορραγίας ή ενδοφλέβια χορήγηση οιστρογόνων μέχρι να ελεγχθεί η αιμορραγία σε πιο βαριές περιπτώσεις. Συνήθως, η ενδοφλέβια χορήγηση οιστρογόνων συνοδεύεται με από του στόματος προγεσταγόνων και στην συνέχεια χορηγούνται για άλλους τρεις έως 5 μήνες αντισυλληπτικά δισκία για σταθεροποίηση του κύκλου.
Στις γυναίκες στις οποίες δεν είναι δυνατή η χορήγηση οιστρογόνων ή αντισυλληπτικών δισκίων (μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με σημαντικά καρδιαγγειακά προβλήματα) η τοποθέτηση ενός ενδομητρικού σπειράματος που περιέχει προγεσταγόνο με σταθερή ημερήσια απελευθέρωση αυτού ή η χορήγηση από του στόματος ή σε ενέσιμη μορφή προγεσταγόνων αποτελούν καλές εναλλακτικές λύσεις.
Στις περιπτώσεις που η απόξεση της ενδομητρικής κοιλότητας αναδεικνύει παρουσία παθολογικών κυττάρων τότε στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες προτείνεται η υστερεκτομή, ενώ στις προεμμηνοπαυσιακές είναι δυνατή η χορήγηση υψηλών δόσεων προγεσταγόνων για διάστημα 3-6 μηνών όπου μετά πραγματοποιείται μία νέα απόξεση ενδομητρίου. Αν και η δεύτερη απόξεση είναι παθολογική τότε πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν η περίπτωση της υστερεκτομής.
COMMENTS