Όταν μιλάμε για κακοποίηση συνηθίζουμε να αναφερόμαστε στην σωματική βία. Είναι μόνο αυτή η μορφή της; Η κακοποίηση δυστυχώς έχει πολλά πρόσωπα, τα περισσότερα από τα οποία δεν είναι άμεσα ορατά. Πώς είναι να ζεις σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον με καλυμμένη βία;
Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να υπάρχει σε κάθε σπίτι χωρίς διακρίσεις σε ταξικό ή κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο. Συνήθως οι γυναίκες είναι τα θύματα της λεκτικής, σωματικής ή κάποιες φορές και σεξουαλικής βίας. Γυναίκες που μπορεί να είναι πολύ δυναμικές και πετυχημένες στο επαγγελματικό κομμάτι της ζωής τους και με καλή οικονομική επιφάνεια ή γυναίκες που έχουν επιλέξει ηθελημένα ή μη να μείνουν στο σπίτι μεγαλώνοντας τα παιδιά τους κάνοντας το μόνο επάγγελμα που απαιτεί ενεργητική παρουσία 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα.
Η σωματική βία είναι εύκολα αναγνωρίσιμη, αλλά όχι εύκολα αντιμετωπίσιμη. Οι υπόλοιπες μορφές βίας δεν γίνονται αντιληπτές από τα θύματα σε συνειδητό επίπεδο, αλλά δηλητηριάζουν την καθημερινότητα των θυμάτων χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν τι συμβαίνει. Μία πολύ συχνή παγίδα την οποία βάζουν οι θύτες στα θύματα τους είναι να τις κάνουν να πιστέψουν ότι εκείνες ευθύνονται για τα βίαια ξεσπάσματα του συζύγου τους, καθώς ποτέ δεν είναι αρκετά επαρκής και όλα τα κάνουν λάθος. Φτάνουν στο ακραίο σημείο να προσπαθούν να ελέγξουν το πώς θα κινηθούν μέσα στο σπίτι, τι θα πουν, πώς θα το πουν και γενικά η συμπεριφορά τους. αλλά και το συναίσθημα τους υπόκεινται σε μια αέναη λογοκρισία.
Είναι πολύ σημαντικό οι γυναίκες – θύματα να καταλάβουν ότι ΔΕΝ προκαλούν εκείνες τη συμπεριφορά του άντρα τους και συνεπώς δεν αξίζουν να είναι σε τέτοια σχέση. Πρέπει να απενοχοποιηθούν για να μπορέσουν να διεκδικήσουν την ζωή που τους αξίζει και να βγουν από το βάλτο στον οποίο έχουν πέσει και με κάθε τους κίνηση βουλιάζουν όλο και περισσότερο. Αυτός ο βάλτος δυστυχώς είναι απομονωμένος και πολύ μακριά από τον έξω κόσμο. Ο θύτης έχει φροντίσει επιμελώς να διώξει τους πάντες από κοντά της, ώστε να μην έχουν αντίλογο οι πράξεις, αλλά και τα λόγια του και ο μόνος “αντίλογος” να είναι από το αποδυναμωμένο θύμα του. Ένας “αντίλογος” που δεν έχει ένταση στη φωνή και η φωνή ίσα που ακούγεται πια, ενώ πολύ σύντομα θα σιωπήσει.
Το κοντινό περιβάλλον του θύματος ίσως βλέπει το τι διαδραματίζεται και προσπαθεί να βοηθήσει. Όσο όμως οι γυναίκες-θύματα συνεχίζουν να πιστεύουν ότι τους αξίζει ο βάλτος και ότι δεν αξίζουν να αγαπηθούν καθώς εκείνες ευθύνονται ακόμα και για το ότι η γη γυρίζει, τότε θα βουλιάζουν όλο και περισσότερο. Αν σπάσουν τη σιωπή τους, τότε θα μπορέσουν να πιάσουν το χέρι που τους απλώνεται, να δεχτούν την απαιτούμενη βοήθεια και να οδηγήσουν τη ζωή τους σε ασφαλέστερα μονοπάτια.
Ο κάθε άνθρωπος ΑΞΙΖΕΙ τα καλύτερα!
COMMENTS