Ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης του εμβρύου καθορίζεται ως βάρος γέννησης χαμηλότερο από τη 10η εκατοστιαία θέση για τη συγκεκριμένη ηλικία κύησης. Αναφέρεται σε έμβρυα που δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν το γενετικά προκαθόρισμένο δυναμικό τους λόγω της δράσης γενετικών ή περιβαλλοντικών μηχανισμών.
Μικρό για την ηλικία κύησης νεογνό αναφέρεται σε έμβρυα με βάρος γέννησης χαμηλότερο από την 10η εκατοστιαία θέση, χωρίς ύπαρξη παθολογικού αίτιου.
Συχνότητα:
10% του συνόλου των κυήσεων. Συνιστά την δεύτερη αιτία περιγεννητικής νοσηρότητος μετά τον πρόωρο τοκετό.
Παράγοντες κινδύνου
Από το έμβρυο:
-
Χρωμοσωμικές ανωμαλίες
-
Διαμαρτίες της διάπλασης
-
Πολύδημες κυήσεις
-
Εμβρυικές λοιμώξεις
-
Υψηλή α-φετοπρωτείνη (AFP)
Από τη μητέρα:
-
Τοξικά αίτια (κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά)
-
Υποσιτισμός
-
Χρόνιες παθήσεις (Υπέρταση, άσθμα, διαβήτης, αυτοάνοσα, θρομβοφιλία)
-
Λοιμώξεις (Ερυθρά, CMV, τοξόπλασμα, σύφιλη)
-
Ανατομία της μήτρας (ινομυώματα, διάφραγμα)
-
Ιδιοπαθής
-
Ηλικία (< 16 ή > 35 ετών)
Από τον πλακούντα:
-
Αποκόλληση
-
Προδρομικός
-
Αιμαγγείωμα
-
Ανεπάρκεια
Διάγνωση και παρακολούθηση:
Το υπερηχογράφημα ανάπτυξης είναι η μέθοδος επιλογής για τη διάγνωση και εκτίμηση περιπτώσεων με ενδομήτρια καθυστέρηση της ανάπτυξης. Το πιο τυπικό εύρημα είναι σημαντική διαφορά σε όλες ή σε κάποιες από τις εμβρυικές βιομετρικές παραμέτρους. Η υπερηχογραφική εκτίμηση του εκτιμώμενου εμβρυικού βάρους, μπορεί να έχει απόκλιση μέχρι και 20% από το ακριβές βάρος των εμβρύων. Για αυτό το λόγο η διάγνωση και αντιμετώπιση εμβρύων με πιθανή ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης θα πρέπει να εκτιμάται συνολικά με σειρά υπερηχογραφημάτων.
Η αντιμετώπιση της κύησης εξαρτάται από την ηλικία κύησης του εμβρύου, την αιτία που προκάλεσε Ε.Κ.Α. και τα αποτελέσματα από την υπερηχογραφική εξέταση. Η κατάσταση του εμβρύου εκτιμάται με σειρά υπερηχογραφημάτων ανάπτυξης και με την εξέταση Doppler όπου εξετάζεται η ροή αίματος στην ομφαλική αρτηρία, μέση εγκεφαλική αρτηρία, φλεβώδη πόρο και στις μητριαίες αρτηρίες, ώστε να μπορεί να εκτιμηθεί πιθανή εμβρυϊκή δυσχέρεια και να καθοριστεί η πιο ασφαλής στιγμή για τοκετό.
Σε περίπτωση ενδομήτριας καθυστέρηση ανάπτυξης η 37η εβδομάδα κύησης είναι η κατάλληλη στιγμή για να διεκπεραιωθεί προγραμματισμένος τοκετός. Σε περίπτωση ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης μικρότερη των 37 εβδομάδων συνιστάται συνήθως συντηρητική αντιμετώπιση του εμβρύου με τακτική υπερηχογραφική παρακολούθηση και επί ενδείξεων εμβρυικής δυσπραγίας με συνοδό ολιγάμνιο ή παθολογικής καρδιοτοκογραφίας ή παθολογικού βιοφυσικού προφίλ με ολιγάμνιο ή επί παθολογικών Doppler (αντιστροφή τελοδιαστολικής ροής UA) απόφαση για πρόκληση τοκετού ή επι μαιευτικών ενδείξεων καισαρική τομή.
Πρόγνωση
-
Αυξημένη περιγεννητική νοσηρότητα και θνησιμότητα (2-5πλάσια)
-
Αυξημένη ενδομήτρια θνησιμότητα (2πλάσια)
-
Χαμηλό βάρος γέννησης
Πρόληψη
Χορήγηση ασπιρίνης σε ομάδες εγκύων υψηλού κινδύνου.
COMMENTS