Ο σίδηρος έχει σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του θυρεοειδή διότι είναι απαραίτητος για τη σύνθεση της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης (TPO), ενός ενζύμου που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην οργανοποίηση του ιωδίου και την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών.
Κατά τη διάρκεια της κύησης οι ανάγκες σε σίδηρο τριπλασιάζονται λόγω της αύξησης της συνολικής μάζας των ερυθροκυττάρων της μητέρας καθώς και της ανάπτυξης του εμβρύου και του πλακούντα.
Στις αναπτυγμένες χώρες ο επιπολασμός της έλλειψης σιδήρου στις έγκυες γυναίκες κυμαίνεται από 24-44%.
Η φερριτίνη είναι ένας πολύ σημαντικός δείκτης των επιπέδων σιδήρου στον οργανισμό, όταν δεν συνυπάρχει κάποια φλεγμονή. Επειδή η τιμή της φερριτίνης δεν επηρεάζεται από πρόσφατη λήψη σιδήρου έχει καλύτερη ευαισθησία και ειδικότητα απ’ ότι η εκτίμηση του σιδήρου του ορού.
Επίπεδα χαμηλότερα του 15 μg/L είναι ενδεικτικά ανεπάρκειας σιδήρου (ευαισθησία 75% και ειδικότητα 98%) σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας.
Σύμφωνα με μία πρόσφατη Βελγική μελέτη (1) από τις 1900 έγκυες γυναίκες που μελετήθηκαν, το 35% παρουσίαζε ανεπάρκεια σιδήρου στο πρώτοτρίμηνο η οποία φάνηκε να σχετίζεται με αύξηση του κινδύνου αυτοάνοσης θυρεοειδοπάθειας κατά 50%.
Συγκεκριμένα βρέθηκε υψηλότερη τιμή TSH (1,5 miu/L vs 1,3 miu/L) (P=0,015) και χαμηλότερη τιμή FT4 (1,0 ng/dl vs 1,1 ng/dl) (P<0,001) στις γυναίκες με ανεπάρκεια σιδήρου συγκριτικά με τις γυναίκες που δεν είχαν.
Επίσης διαπιστώθηκε μεγαλύτερη συχνότητα ύπαρξης θυρεοειδικής αυτοανοσίας (10% vs 6%) (P=0,011) και υποκλινικού υποθυρεοειδισμού (20% vs 16% ) (P=0,049) στις γυναίκες με ανεπάρκεια σιδήρου συγκριτικά με τις υπόλοιπες.
Όπως αναφέρεται από τον κύριο ερευνητή Dr Kris G. Poppe τα ευρήματα της μελέτης είναι πολύ σημαντικά διότι η θυρεοειδική αυτοανοσία κατά τη διάρκεια της κύησης σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αυτόματης διακοπής της κυήσεως, πρόωρο τοκετό και χαμηλό βάρος γέννησης (2 και 3).
COMMENTS