Από την αρχή ήδη της κυήσεως επέρχεται η διαστολή των ουρητήρων και της νεφρικής πυέλου (γι’αυτό το λόγο και αυτό αναφέρεται σε πολλά απαντητικά υπερηχογραφημάτων νεφρών σε έγκυες – αν αυτό είναι το μοναδικό εύρημα, τότε δεν πρέπει να υπάρχει ανησυχία). Η διαστολή της νεφρικής πυέλου αυξάνει πολύ περισσότερο το τελευταίο τρίμηνο. Ο τόνος των ουρητήρων και οι περισταλτικές τους κινήσεις ελαττώνονται και αυτό οφείλεται αφενός μεν στην πίεση που ασκεί η εγκύμονος μήτρα και αφ’ετ’ερου στην επίδραση μιας ορμόνης, της προγεστερόνης, που αυξάνεται σχεδόν καθ’όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Η διηθητική ικανότητα των νεφρών αυξάνει κατά 50%, και η αύξηση αυτή είναι συνεχής μέχρι περίπου την 38-39 εβδομάδα, όπου μετά αρχίζει σταδιακά να μειώνεται, παραμένοντας όμως πάντα μεγαλύτερα του φυσιολογικού. Παρατηρείται γλυκοζουρία συχνότερα στην εγκυμοσύνη , και αυτό οφείλεται τόσο στην αυξημένη διηθητικότητα των νεφρών όσο και στην μειωμένη επαναπορρόφηση της γλυκόζης από τα νεφρικά σωληνάρια . Η ουρία και η κρεατινίνη είναι μειωμένες στην εγκυμοσύνη , άμεσο αποτέλεσμα της αυξημένης λειτουργικότητας των νεφρών.
Η ουροδόχος κύστη πιέζεται από την εγκύμονο μήτρα. Αυτή η πίεση, η συνυπάρχουσα κατακράτηση υγρών, η αυξημένη λειτουργικότητα των νεφρών, η έλξη επί του αυχένος της κύστης από την εγκύμονο μήτρα, αποτελούν αιτίες συχνουρίας στην εγκυμοσύνη . Η πίεση στην ουροδόχο από την εγκύμονο μήτρα είναι δυνατόν να προκαλέσει συχνοουρία από την αρχή της εγκυμοσύνης. Γενικά όμως, η πίεση γίνεται περισσότερο αισθητή στο τρίτο τρίμηνο. Η σταδιακά αυξανόμενη εξωτερική πίεση της ουροδόχου κύστεως προκαλεί παροδικές λειτουργικές μεταβολές στο όργανο και αρκετές φορές υπάρχει μια μικρού βαθμού ακράτεια για μια εβδομάδα μετά τον τοκετό.
Η συχνοουρία από μόνη της δεν αποτελεί παθολογικό σημείο στην εγκυμοσύνη . Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να παραβλέπονται οι εξετάσεις ρουτίνας και η καμπύλη σακχάρου. Η εγκυμοσύνη καθιστά την γυναίκα περισσότερο ευπαθή σε ουρολοιμώξεις από κυστίτιδα μέχρι και πυελονεφρίτιδα. Οι κολικοί νεφρού είναι επίσης συχνότεροι.
Γενικά, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί ποια έγκυος θα παρουσιάσει επιπλοκές του ουροποιητικού. Βασιζόμαστε κυρίως στο προηγούμενο ιατρικό ιστορικό (παλαιότεροι κολικοί, πυελονεφρίτιδες, κυστίτιδες κλπ) για να προσδιορίσουμε τον κίνδυνο . Μεγαλύτερη σημασία έχει ο τακτικός, μηνιαίος όπως έχει επικρατήσει, έλεγχος. Εννοείται βέβαια, ότι κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική όπως κάθε γυναίκα άλλωστε, και γι’αυτό το λόγο η παρακολούθηση μπορεί να γίνει συχνότερη και στενότερη. Στην εγκυμοσύνη άλλωστε είναι καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι παρά να βρεθούμε προ εκπλήξεως.
COMMENTS