Κυριακάτικο απόγευμα, τυλιγμένο στο γκρίζο πέπλο του χειμώνα. Με βρίσκει να χαλαρώνω πίνοντας το τσάι μου, μπροστά στις φλόγες από το αναμμένο τζάκι. Και οι αισθήσεις σιγά σιγά αφυπνίζονται, οι σκέψεις ξυπνούν και το μυαλό αρχίζει να τρέχει. Και υποσυνείδητα, το χέρι πιάνει το μολύβι και χαράζει τις σκέψεις στο χαρτί..
«Οι γυναίκες σήμερα κατακλύζονται από την επιθυμία για την απόκτηση ενός παιδιού. Αισθάνονται το χρόνο να τρέχει υπερβολικά γρήγορα, προς μία πορεία, όπου η μόνη ικανοποίηση είναι η κοπή του νήματος του τερματισμού, η μητρότητα..
Μια εγκυμοσύνη μπορεί να προκύψει είτε έπειτα από προγραμματισμό, είτε κατά τύχη, είτε έπειτα από σκληρές και επίπονες προσπάθειες του ζευγαριού. Η σύγχρονη γυναίκα είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει κάθε δυνατότητα που της προσφέρει απλόχερα η επιστήμη, πολλές φορές υπερβαίνοντας και την ίδια τη φύση, προκειμένου να γίνει μητέρα. Όταν λοιπόν, ικανοποιείται αυτή η μεγαλύτερη ίσως επιθυμία της, κατακλύζεται από το μητρικό πάθος και πολλές φορές χάνει τα μέτρα και τα σταθμά.
Μανούλες μου όμορφες, γλυκιές και ταλαιπωρημένες, καλό είναι να καταλάβετε ότι εσείς και το παιδί σας δεν είσαστε ένα, αλλά δύο διαφορετικές οντότητες και προσωπικότητες!
Δεν «κάναμε» εμβόλιο. Έκανε εμβόλιο. Δεν «δυσκολευτήκαμε» στο σχολείο. Δυσκολεύτηκε στο σχολείο. Δεν «περάσαμε» στο πανεπιστήμιο. Πέρασε στο πανεπιστήμιο.
Το παιδί σας αποτελεί μία ξεχωριστή οντότητα, και οφείλετε να το συνειδητοποιήσετε και να το σεβαστείτε από τα πρώτα έτη της ζωή του. Τροφοδοτείστε το με αρχές και παιδεία και όσο μεγαλώνει, αφήστε το να αναπτύξει σταδιακά τα δικά του χαρακτηριστικά και σεβαστείτε τη διαφορετικότητά του. Ως ενήλικας στηρίξτε το στις αποφάσεις του, ακόμα και αν σας βρίσκουν αντίθετη!
Να το καθοδηγείτε και όχι να το εξουσιάζετε. Μόνο έτσι θα βοηθήσετε το μικρό σας να γίνει ένας αυτόνομος ενήλικας, υπεύθυνος για τις επιλογές του, ικανός να παλέψει για την ευτυχία του. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά δε θα μπορείτε να είσαστε πάντα εκεί για να το προστατεύετε.
Και κάτι άλλο.. Μην ξεχνάτε ότι δεν είσαστε μόνο μητέρες, αλλά και γυναίκες. Πολλές φορές, μας κατακλύζουν οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας και χάνουμε το γυναικείο ρόλο μας. Και παρόλο που ο σύντροφός μας συχνά μάς το επισημαίνει, αδιαφορούμε και προσπερνάμε. Μανούλες, μην αποκλείετε το γυναικείο σας ρόλο για το μητρικό. Ο ένας τροφοδοτεί και εξισορροπεί τον άλλο.
Ανασυγκροτήστε μέσα σας την παλιά σας ταυτότητα, αυτή που χάσατε κοντά στο νήμα του τερματισμού, στον αγώνα για τη μητρότητα. Αποδεχτείτε την «εφήμερη» φύση της μητρότητας. Τα παιδιά μεγαλώνουν τόσο γρήγορα και φεύγουν ήδη από κοντά μας τη στιγμή που αποθηλάζουν, που πηγαίνουν παιδικό σταθμό και περνούν όμορφα χωρίς τη μαμά, που περνούν στο Πανεπιστήμιο, που βρίσκουν το σύντροφό τους, κάνουν την οικογένειά τους και δεν μας επιτρέπουν πλέουν να τα φροντίζουμε όπως πρώτα. Πονάει και μάλιστα πολύ. Αλλά για αυτό λεγόμαστε μάνες: γιατί δίνουμε στο μικρό μας πάντα το δικαίωμα να μας αφήνει, αλλά και να επιστρέφει κοντά μας. Και η ζεστή αγκαλιά μας θα είναι πάντα εκεί, για να του δώσει πνοή για νέα ξεκινήματα, καινούργιους τερματισμούς και νέους γυρισμούς..»
COMMENTS