Η τακτική συμμετοχή σε ζωηρά παιχνίδια, άσκηση και αθλητικές δραστηριότητες στο πλαίσιο οικογενειακών, σχολικών ή άλλων προγραμμάτων θεωρείται ισχυρός δείκτης υγείας για τα παιδιά και τους εφήβους. Η τακτική μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα, βοηθά στην μυϊκή και οστική ανάπτυξη και βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική και νευρομυϊκή ικανότητα και κατ’ επέκταση την υγεία.
Επιπλέον, τα παιδιά (κορίτσια και αγόρια) που συμμετέχουν σε διάφορες σωματικές δραστηριότητες από νωρίς στη ζωή τους τείνουν να είναι πιο δραστήριοι ενήλικοι. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι νέοι σήμερα δεν καταφέρνουν να βρουν τουλάχιστον 60 λεπτά συνολικά μέτριας σωματικής άσκησης στο καθημερινό πρόγραμμά τους και πάρα πολλά παιδιά απέχουν από αθλητικές δραστηριότητες.
Η επίδραση της σωματικής αδράνειας κατά τη διάρκεια της περιόδου της ανάπτυξης στην συνολική υγεία του ατόμου για όλη τη διάρκεια της ζωής του και η ανησυχία για την μετέπειτα χρήση φαρμάκων και θεραπειών δημιούργησε την ανάγκη να εξαλειφθούν συχνές παρανοήσεις που σχετίζονται με τη σωματική άσκηση των νέων.
Γενικά, απαιτούνται συντονισμένες προσπάθειες προκειμένου να σχεδιαστούν αθλητικά προγράμματα βασισμένα σε έρευνες και να ενημερωθούν οι γονείς και οι κηδεμόνες για τα πολλαπλά οφέλη της καθημερινής άσκησης. Ποιας άσκησης όμως; Της άσκησης που ταιριάζει στις αναπτυξιακές ανάγκες, τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών και των εφήβων. Αν δεν αλλάξουμε τη φιλοσοφία μας, η τρέχουσα πρακτική της σωματική αδράνειας θα συνεχιστεί και θα συνεχίσουν οι ανησυχίες για την απαιτούμενη χρήση φαρμάκων και θεραπειών που πιθανώς θα απαιτηθούν για την διατήρηση της υγείας του ατόμου στην ενήλικη ζωή.
- Μύθος: Τα παιδιά “ξεπερνούν” τη σωματική αδράνεια
Πραγματικότητα: Τα παιδιά που δεν είναι δραστήρια τείνουν να γίνουν αδρανείς έφηβοι που δε διαθέτουν την απαιτούμενη ικανότητα και εμπιστοσύνη στις σωματικές τους ικανότητες έτσι ώστε να συμμετέχουν τακτικά σε δραστηριότητες γυμναστικής και αθλητισμού. Δεδομένου ότι η σωματική άσκηση είναι μια συμπεριφορά που μαθαίνεται και επηρεάζεται από την οικογένεια, τους φίλους και το περιβάλλον, τα παιδιά χρειάζονται συνεχώς ευκαιρίες να συμμετέχουν σε δραστηριότητες φυσικής άσκησης από νωρίς στη ζωή τους για να διατηρήσουν καλή υγεία στη μετέπειτα ζωή τους.
- Μύθος: Η αερόβια σωματική δραστηριότητα είναι καλύτερη
Πραγματικότητα: Παρακολουθώντας τα μικρά παιδιά στην παιδική χαρά ή σε αθλητικές δραστηριότητες επιβεβαιώνεται η θεωρία ότι όλα τα είδη σωματικής άσκησης – είτε αερόβια, είτε διαλειμματική – μπορούν να συμβάλλουν στην υγεία και στη φυσική κατάσταση των παιδιών και εφήβων. Το κλειδί είναι η συμμετοχή των παιδιών σε ζωηρό παιχνίδι, σε άσκηση και σε αθλητικές δραστηριότητες αυξημένων σωματικών και πνευματικών απαιτήσεων, κάτι που συχνά επιτυγχάνεται με τη μορφή διαλειμματικής άσκησης.
- Μύθος: Τα παιδιά είναι «μικροί» ενήλικες
Πραγματικότητα: Τα παιδιά είναι σωματικά και ψυχοκοινωνικά λιγότερο ώριμα από τους ενήλικες. Ως εκ τούτου, σωματικά, δραστηριοποιούνται με διαφορετικούς τρόπους και για διαφορετικούς λόγους από τους μεγαλύτερους ανθρώπους. Ενώ οι ενήλικες μπορεί να θέλουν να βελτιώσουν την καρδιακή τους λειτουργία ή τη σωματική τους δομή, τα περισσότερα παιδιά συμμετέχουν σε προγράμματα άσκησης και αθλητισμού για να διασκεδάσουν, να κάνουν φίλους και να μάθουν κάτι καινούργιο.
- Μύθος: Οι βασικές κινητικές δεξιότητες είναι έμφυτες
Πραγματικότητα: Ακριβώς όπως οι δεξιότητες της ανάγνωσης και της γραφής, οι βασικές δεξιότητες κίνησης, όπως το άλμα, η κλωτσιά και η ρίψη μιας μπάλας, αποτελούν πρότυπα κίνησης που μαθαίνονται και πρέπει να ενισχυθούν και να βελτιωθούν με ειδική εκπαίδευση καθ’ όλη τη διάρκεια των αναπτυξιακών χρόνων. Τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι η ιδανική περίοδος για να αξιοποιηθεί η πλαστικότητα του νευρομυϊκού συστήματος και να προσαρμοστεί στην εκπαίδευση κινητικών δεξιοτήτων. Ως εκ τούτου, η ενασχόληση των παιδιών και εφήβων με πολλαπλές και διαφορετικές δραστηριότητες είναι αναγκαία για την ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
- Μύθος: Η προπόνηση με αντιστάσεις δεν είναι ασφαλής για τα παιδιά
Πραγματικότητα: Η προπόνηση με αντιστάσεις, όταν πραγματοποιείται προοδευτικά αυξανόμενη, με εξειδικευμένη καθοδήγηση και με σωστή τεχνική, μπορεί να είναι μια ασφαλής, αποτελεσματική και ευχάριστη δραστηριότητα για τα παιδιά. Η προπόνηση αυτού του είδους μπορεί να περιλαμβάνει ασκήσεις που βασίζονται απλά στην αντίσταση στο σωματικό βάρος του παιδιού καθώς και ασκήσεις με τη χρήση οργάνων, όπως μπάλες γυμναστικής. Η πεποίθηση ότι η προπόνηση αντίστασης βλάπτει τον αναπτυσσόμενο σκελετό δε συμβαδίζει με τις ανάγκες των σύγχρονων παιδιών. Στην πραγματικότητα, η προπόνηση αντίστασης είναι ένα ισχυρό ερέθισμα για τη μυϊκή και οστική ενίσχυση και μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ανταποκριθούν στην παγκοσμίως συνιστώμενη συχνότητα σωματικής άσκησης για μυϊκή και οστική ενίσχυση που είναι τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Μοναδική προϋπόθεση: να γίνεται σωστά.
- Μύθος: Η σωματική άσκηση πρέπει να ξεκινάει σε μεγαλύτερη ηλικία
Πραγματικότητα: Πέρα από την εφηβική ηλικία, τα οφέλη της φυσικής κατάστασης που προσφέρει η γυμναστική μπορούν να παρατηρηθούν και στα μικρά παιδιά. Δεδομένου ότι οι θετικές συμπεριφορές που καθιερώνονται νωρίς στη ζωή τείνουν να συνεχίζονται και αργότερα, ο καλύτερος τρόπος είναι να εκτίθενται τα παιδιά σε παιχνίδια ανάπτυξης δεξιοτήτων και προγράμματα άθλησης από τα πρώτα στάδια της ζωής τους.
- Μύθος: Η συμμετοχή σε οργανωμένα προγράμματα είναι αρκετή
Πραγματικότητα: Παρόλο που ο οργανωμένος αθλητισμός παρέχει μια πολύ σημαντική ευκαιρία για σωματική άσκηση, η συμμετοχή των παιδιών σε αυτά συνήθως δεν επαρκή για την κάλυψη της απαιτούμενης καθημερινής σωματικής δραστηριότητας. Τα παιδιά πρέπει να είναι σωματικά δραστήρια καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας μέσω φυσικής μετακίνησης, προγραμμάτων γυμναστικής, ψυχαγωγικής άσκησης και υπαίθριων δραστηριοτήτων (παιχνίδι).
- Μύθος: Οι νέοι αθλητές πρέπει να ειδικευτούν σε συγκεκριμένο άθλημα
Πραγματικότητα: Η εξειδίκευση των παιδιών σε κάποιο άθλημα συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού και υψηλότερα ποσοστά εγκατάλειψης του αθλητισμού. Η ποικιλία στις αθλητικές δραστηριότητες κατά τα πρώτα στάδια της ζωής των παιδιών –εξισορροπημένη με ανάπαυση και καλή φυσική κατάσταση – αναπτύσσει σωματικά εκπαιδευμένους νέους που διαθέτουν ένα ευρύ φάσμα κινητικών δεξιοτήτων, το οποίο συντελεί στη διά βίου συμμετοχή τους στην αθλητική δραστηριότητα.
- Μύθος: Εστίαση στην φυσική κατάσταση
Πραγματικότητα: Η σωματική δραστηριότητα των παιδιών δεν αφορά απλά σε 60 λεπτά σωματικής άσκησης την ημέρα. Η εκμάθηση ποικίλων δεξιοτήτων κίνησης, η ανακάλυψη ειδικών ταλέντων και η υιοθέτηση μιας υγιεινής συμπεριφοράς είναι εξίσου σημαντικά στοιχεία που ενεργοποιεί το παιχνίδι, η άσκηση και η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες. Εκτός από την ποσοτική διάσταση της αθλητικής δραστηριότητας, πρέπει να συνυπολογίζεται και η την ποιοτική, η οποία αφορά στην ανάπτυξη κινήτρων, την ένταξη σε ένα σύνολο και τη διασκέδαση.
- Μύθος: Το εκπαιδευτικό μοντέλο μακροχρόνιας ανάπτυξης αθλητών αφορά μόνο τους νέους αθλητές
Πραγματικότητα: Όλα τα παιδιά (κορίτσια και αγόρια) πρέπει να συμμετέχουν σε προγράμματα γυμναστικής και αθλητισμού ειδικά σχεδιασμένα για να ενισχύσουν την ικανότητά τους να κινούνται με δεξιότητα, αυτοπεποίθηση και συνέπεια σε διάφορες περιστάσεις που απαιτούν ταχύτητα, στυλ και ακρίβεια. Ο αθλητισμός βασίζεται στην διατήρηση καλής φυσικής κατάστασης και στην ανάπτυξη φυσικών δεξιοτήτων. Έτσι η φιλοσοφία της διάκρισης σε στάδια της ανθρώπινης ανάπτυξης σε σχέση με την άθληση (μοντέλο μακροπρόθεσμης δημιουργίας αθλητών υψηλών επιδόσεων) έχει νόημα να εφαρμόζεται τόσο σε μη δραστήρια παιδιά όσο και σε νέους αθλητές.
COMMENTS