Προφανώς και θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν καλά στο σχολείο, να παίρνουν καλούς βαθμούς, να περνούν τις τάξεις και στο μέλλον να φοιτήσουν σ’ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια.
Οπότε, είναι μεγάλος πειρασμός ο έλεγχος που έρχεται στα χέρια μας κάθε τρίμηνο αφού έχουμε συνδέσει την πρόοδο με τον καλό βαθμό. Δυστυχώς αυτό είναι μια παγίδα με αποτέλεσμα να αποτελεί αυτοσκοπό, στερώντας τους τη διάθεση να μάθουν, να χαρούν την εκπαιδευτική διαδικασία, να αναπτύξουν άλλα ταλέντα και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Αποτέλεσμα δεν είναι άλλο παρά ένα συνεχές άγχος και πίεση τόσο από την μεριά των παιδιών όσο και από των γονιών που επιθυμούν μέσα από την πρόοδο των παιδιών τους να δικαιώσουν τα δικά τους όνειρα.
Ίσως αν αναρωτηθούμε ποια μπορεί να είναι τα αίτια που οδήγησαν έναν έλεγχο σε κατώτερους βαθμούς θα βοηθούσαμε το παιδί να βελτιωθεί σημαντικά πριν αποδώσουμε ευθύνες.
Καλό θα ήταν να αρχίσουμε να αποκλείουμε διάφορους παράγοντες που επηρεάζουν την χαμηλή επίδοση. Τα παθολογικά αίτια όπως η ακοή και η όραση είναι λόγοι το παιδί να δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τα μαθήματα. Ελέγχουμε αν βλέπει και ακούει καλά και ανάλογα ζητάμε από τον δάσκαλο την αλλαγή θρανίου για παράδειγμα. Ένας άλλος παράγοντας μπορεί να είναι ειδικές αναπτυξιακές διαταραχές που προκαλούν μαθησιακές δυσκολίες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό μάθησης της υπόλοιπης τάξης. Επίσης άλλα συμπεριφορικά προβλήματα όπως δυσκολία συγκέντρωσης, υπερκινητικότητας κτλ ακόμα και χαμηλά επίπεδα νοημοσύνης επηρεάζουν αρνητικά.
Το οικογενειακό πλαίσιο φαίνεται να επηρεάζει τη σχολική επίδοση των μαθητών καθώς μπορεί να γίνει πολύ πιεστικό για υψηλές επιδόσεις κάτι που μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Όσο και αν ακούγεται ακραίο έρευνες έχουν δείξει πως και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί μπορεί να πιέζουν για πολύ υψηλές επιδόσεις. Έτσι η επίπληξη και η τιμωρία ειδικά όταν αυτές γίνονται άδικα ή με άσχημο τρόπο έχουν ως αποτέλεσμα οι μαθητές να υιοθετούν επιθετικές συμπεριφορές, να έχουν άγχος, αίσθημα ανταγωνισμού, ανασφάλεια σαν αποτέλεσμα χαμηλή σχολική επίδοση που συνοδεύεται από συναισθήματα αποτυχίας. Μην ξεχνάτε επίσης τον ψυχολογικό παράγοντα που παιδιού. Μικρές ή μεγάλες αλλαγές μέσα στην οικογένεια ή στο κοντινό του περιβάλλον μπορούν εύκολα να διαταράξουν την ψυχική ισορροπία χωρίς να τις λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη, να αρνούμαστε να τις δούμε ή δεν το βοηθάμε αρκετά να τις ξεπεράσει. Για παράδειγμα ένα διαζύγιο, μία απώλεια, μια μετακόμιση ή συχνές μετακινήσεις μαθητών έχουν αντίκτυπο στη σχολική τους επίδοση.
Αφού αποκλείσουμε ή τελικά εντοπίσουμε και δώσουμε λύση στους παράγοντες που μπλοκάρουν το παιδί στην επίδοσή του ήρθε η ώρα να εκπαιδευτούμε εμείς οι ίδιοι σαν γονείς και αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.
Πρακτικές Συμβουλές:
-Επιτρέπουμε στο παιδί να κάνει λάθη και να μάθει μόνο του χωρίς να το διορθώσουμε.
-Δίνουμε έμφαση στις δεξιότητες της ζωής που δεν καλύπτει το σχολείο και στην πραγματικότητα είναι σπουδαιότερες από τις ακαδημαϊκές επιδόσεις (πχ. μιλάμε για επίκαιρα θέματα).
-Μετατρέπουμε τη μάθηση σε διασκέδαση. Βρίσκοντας μη ακαδημαϊκές δραστηρίοτητες και ενσωματώνοντάς τες το αποτέλεσμα θα είναι εκπληκτικό (π.χ. χρησιμοποιούμε ζαχαροπλαστική για τα μαθηματικά).
-Δίνουμε έμφαση στην προσπάθεια, όχι στους βαθμούς. Επιπλέον ανταμείβουμε το παιδί για τις καλές επιδόσεις όχι απαραίτητα με υλικά αγαθά αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες του.
-Τα παιδιά τα οποία βελτιώνουν την εικόνα που έχουν τα ίδια για το άτομό τους συνήθως βελτιώνουν και την επίδοσή τους στο σχολείο. Ανεβάζουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση και βοηθάμε το παιδί να έχει αυτογνωσία.
-Η συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς είναι απαραίτητη. Συζητάμε αρχικά με τον εκπαιδευτικό για να διαπιστώσουμε τις προεκτάσεις του προβλήματος, καθώς και που οφείλεται και στη συνέχεια σκεφτόμαστε πιθανές λύσεις θέτοντας νέους στόχους.
-Η αρμονική συνεργασία με το παιδί θα του δείξει ότι ενδιαφερόμαστε για το μέλλον του και ότι πιστεύουμε στις δυνατότητές του. Γι’ αυτό, ρωτάμε το ίδιο το παιδί τι νομίζει πως φταίει και μετά πως μπορεί να πάει καλύτερα την επόμενη φορά. Το βοηθάμε και το ενθαρρύνουμε να καλλιεργήσει τα δικά του κίνητρα και τους δικούς του στόχους.
-Προσοχή στην σύγκρισή με άλλα αδελφάκια ή συγγενικά πρόσωπα. Αν αυξηθεί το αίσθημα της ντροπής τότε επέρχεται η απομόνωση και η αδυναμία συμμετοχής στις σχολικές δραστηριότητες.
-Αναθεωρούμε τις δικές μας προσδοκίες προς το παιδί και την επιδόσή του. Μήπως τελικά είναι υπερβολικές; Αν απογοητευόμαστε και θυμώνουμε με το παραμικρό λαθάκι του σύντομα το παιδί θα αποθαρρυνθεί και επόμενο είναι να χαλάσουν οι σχέσεις μας μαζί του.
Τ-α ιδιαίτερα μαθήματα είναι μια καλή ιδέα. Θα βοηθήσει το παιδί να καλύψει τα κενά του και να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του.
Κακά τα ψέματα, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά το σχολείο θα κυριαρχεί ολοένα και περισσότερο στην ζωή τους. Περισσότερες ώρες διαβάσματος, περισσότερα μαθήματα, περισσότερο άγχος άρα ας τους δώσουμε την ευκαιρία να ξεφεύγει μόλις χτυπάει το κουδούνι. Ρωτάμε το παιδί ποια εξωσχολική δραστηριότητα προτιμάει και το αφήνουμε να δοκιμάζει καινούρια πράγματα, να ανακαλύψει νέα ενδιαφέροντα που θα το διασκεδάζουν (προσοχή στις πολλές δραστηριότητες για να μην κουραστεί).
COMMENTS