Το παιχνίδι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη σωματική, ψυχοσυναισθηματική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού. Μέσω αυτού το παιδί αλληλεπιδρά με τον κόσμο.
Αναπτύσσει τις σωματικές και γλωσσικές του ικανότητες, οξύνει την σκέψη και την κρίση του, εξασκείται στην επίλυση προβλημάτων, έχει την ευκαιρία να ερευνήσει τον υλικό κόσμο και να ζήσει σε έναν φανταστικό κόσμο. Μαθαίνει να δουλεύει σε ομάδα, να μοιράζεται, να ακολουθεί κανόνες και να γνωρίζει τον εαυτό του και τα ενδιαφέροντά του.
Ξεκινάει από την βρεφική ηλικία και περνάει από διάφορα στάδια. Συγκεκριμένα:
0-24 μηνών | αισθητικό-κινητικό στάδιο
Το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από τη διερεύνηση και τον χειρισμό του εαυτού του, των γύρω του και των αντικειμένων από το περιβάλλον. Το παιδί παίζει για την αισθητηριακή εμπειρία και μαθαίνει τη βασική λειτουργία και τις αισθητηριακές ιδιότητες των ανθρώπων και των αντικειμένων. Σε αυτό το στάδιο το παιδί χρησιμοποιεί αισθητικό-κινητικά και εξερευνητικά παιχνίδια, για παράδειγμα κουδουνίστρες, μαλακές μπάλες, κύβους, ξύλινα ενσφηνώματα κ.α.
2-4 ετών | συμβολικό και απλό κατασκευαστικό στάδιο
Με την ανάπτυξη της γλώσσας το παιδί αναπτύσσει σύμβολα για τις ανακαλύψεις του προηγούμενου σταδίου. Η ικανότητά του για επικοινωνία μαζί με την ανάπτυξη των δεξιοτήτων λεπτής και αδρής κινητικότητας, επιτρέπουν στο παιδί να δημιουργεί σχέσεις μεταξύ των αντικειμένων, τις οποίες η φαντασία και η δημιουργικότητά του τις αναπτύσσουν ακόμα περισσότερο. Σε αυτό το στάδιο ξεκινάει το συμβολικό παιχνίδι (το οποίο συσχετίζεται με την ανάπτυξη της γλώσσας), το παιχνίδι φαντασίας και το μιμητικό παιχνίδι.
4-7 ετών | στάδιο δραματοποιημένου, περίπλοκου, κατασκευαστικού και προ-οργανωμένου παιχνιδιού.
Το παιδί μαθαίνει να δραματοποιεί έννοιες και εμπειρίες και αρχίζει να δημιουργεί βασικούς κανόνες. Αρχίζει να κάνει πιο σύνθετες κατασκευές. Σε αυτό το στάδιο ασχολείται με το δημιουργικό παιχνίδι, για παράδειγμα ζωγραφική, χειροτεχνίες, κατασκευές με τουβλάκια κ.α.
7 ετών και πάνω | το στάδιο του παιχνιδιού με κανόνες.
Με τέτοιου είδους παιχνίδια (ομαδικά, επιτραπέζια) αναπτύσσει την αίσθηση της κυριαρχίας και του ελέγχου.
Το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για την ανάπτυξη μιας ψυχικά υγιούς προσωπικότητας. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με τον όρο «playfulness» δίνεται έμφαση στη διάθεση του παιδιού για παιχνίδι. Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που το παιδί δεν θα θέλει να παίξει. Μπορεί να είναι κουρασμένο ή να έχει βαρεθεί μια συγκεκριμένη ενασχόληση. Αυτό είναι φυσιολογικό. Υπάρχουν όμως και κάποιες περιπτώσεις που έλλειψη παιχνιδιού ή ενδιαφέροντος για παιχνίδι θα πρέπει να διερευνάται. Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι:
- Ως μωρό, δεν αλληλεπιδρά σε παιχνίδια όπως το κου- κου- τσα
- Ως νήπιο, έχει περιορισμένα ενδιαφέροντα ή δεν χρησιμοποιεί τα παιχνίδια λειτουργικά (για παράδειγμα περιστρέφει τις ρόδες στα αυτοκινητάκια αντί να τα σέρνει- να προσποιείται πως οδηγεί)
- Μεγαλώνοντας δεν παίζει με άλλα παιδιά και επιμένει στο μοναχικό παιχνίδι.
Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να συμμετέχουν στο παιχνίδι των παιδιών. Είναι χρήσιμο να αφιερώνουν χρόνο σε καθημερινή βάση. Θα τα κάνει να νιώσουν ξεχωριστά, ενώ θα ενισχύσει την μεταξύ τους επικοινωνία.
COMMENTS