Τι έχουν ανάγκη τα παιδιά μας για να μπορέσουν να πατήσουν γερά στα πόδια τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους και να προχωρήσουν προς την αυτονομία που είναι και η ουσία της γονεϊκότητας;
Πολλοί από όσους ανήκουν κυρίως στις μεγαλύτερες γενιές, πίστευαν και πιστεύουν ακόμα ότι δεν πρέπει “να πολυδίνεις θάρρος στα παιδιά γιατί παίρνουν τα μυαλά τους αέρα”. Απαρχαιωμένες τέτοιου τύπου αντιλήψεις, συμβάλλουν στο να διαιωνίζονται μοτίβα που όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά αποθαρρύνουν την εξέλιξη των παιδιών μας.
Παιδιά που οι γονείς τους πιστεύουν στα ίδια και στις ικανότητες τους, το εκπέμπουν σε αυτά άμεσα και κυρίως μη λεκτικά. Δεν τρέχουν πίσω τους πανικόβλητοι από φόβο μήπως πέσουν και χτυπήσουν, αλλά δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου τα παιδιά με ασφάλεια μπορούν να το εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν νέες δεξιότητες που έχουν. Επιπλέον τα αφήνουν να κάνουν τα δικά τους λάθη και να μάθουν μέσα από αυτά, χωρίς να ακολουθεί το γνωστό “Στα ‘λεγα εγώ…δεν ακούς τη μανούλα..”, αλλά μαζί διερευνούν τον τρόπο και τι πρέπει να αλλάξουν. Τέλος, δεν τα μαλώνουν για να μάθουν σωστή συμπεριφορά, αλλά αντίθετα τα ενθαρρύνουν και τους δείχνουν άνευ όρων αποδοχή.
Δώστε χρόνο, ενθάρρυνση κ εμπιστοσύνη στα παιδιά σας κ αφήστε τα απλά να σας εκπλήξουν. Αν νιώσουν ότι τα εμπιστεύεστε και τους δίνετε χώρο και χρόνο, θα αναπτύξουν τις ικανότητες τους. Ας μην πέφτουμε στην παγίδα να κάνουμε όσα μπορούν να κάνουν μόνα τους απλά και μόνο για να κερδίσουμε χρόνο! Καλύτερα ας διαμορφώσουμε τις συνθήκες που θα τα βοηθήσουν να εξελίξουν τις ικανότητες τους και να νιώθουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Ας μην τα πιέζουμε να κάνουν κάτι που δεν θέλουν, όπως το να παίξουν με ένα άλλο παιδάκι, γιατί μπορεί να μη νιώθουν άνετα. Όταν νιώθουν εκείνα έτοιμα, θα πάνε να παίξουν και θα απομακρυνθούν από την μαμά και τον μπαμπά, έχοντας πάντα το βλέμμα τους πίσω σαν σημείο αναφοράς.
Αν τα εμπιστευτούμε, θα δούμε ότι πολύ πιο σύντομα θα αρχίσουν να ξεδιπλώνουν τα φτερά τους για να μπορέσουν να πετάξουν μακριά! Αυτό είναι που χαρακτηρίζει την επιτυχία του γονεϊκού ρόλου, να μπορούν τα παιδιά να φύγουν μακριά χωρίς ενοχές και χωρίς “χρέη” προς τους γονείς.
COMMENTS