Η ανάγκη μας για επικοινωνία με τους ανθρώπους γύρω μας ξεκινάει από την ώρα που είμαστε στην μήτρα της μητέρας μας και επικοινωνούμε μαζί της μέσα από το σώμα μας, γεννιόμαστε μέσα από τον αποχωρισμό μας από αυτήν και εκφράζουμε την ανάγκη μας να συνδεθούμε.
Στην βρεφική ηλικία η σωματική μας επαφή, πρωταρχικά με την μητέρα μας, εκφράζει για ακόμα μια φορά την ανάγκη αυτή. Το χάδι, η αγκαλιά, το χαμόγελο, η ματιά είναι εκφράσεις και μορφές μη-λεκτικής επικοινωνίας που “χρωματίζουν” με την αίσθηση της αγάπης το χτίσιμο της σχέσης μαζί της.
Mεγαλώνοντας και έχοντας βιώσει την ψυχοσυναισθηματική κάλυψη της ανάγκης αυτής αποζητούμε την επικοινωνία και με άλλους ανθρώπους στην ζωή μας και καθώς μεγαλώνουμε μπαίνει και η δεύτερη μορφή επικοινωνίας, η λεκτική, αλλά η πιο αληθινή επικοινωνία ανάμεσα σε ανθρώπους είναι μέσα από την αίσθηση.
Η αίσθηση είναι η απαρχή του συναισθήματος και το συναίσθημα είναι η απαρχή της δημιουργίας σχέσεων και σύνδεσης με ότι πιο βασικό και πραγματικό υπάρχει στην ζωή μας: τους ανθρώπους.
Oι σχέσεις που δημιουργούμε στην πορεία της ζωής μας και στο προσωπικό μας ταξίδι, χρωματίζουν την ψυχή μας και την ύπαρξη μας. Σχέσεις που μας ταξιδεύουν, σχέσεις που μας πληγώνουν, σχέσεις που πολλές φορές μας ματαιώνουν αλλά όλες δημιουργούν συναισθήματα.
Όλες εκπληρώνουν την ανάγκη που υπάρχει μέσα μας για σύνδεση, επικοινωνία, αγάπη, δημιουργία. Οι αληθινές φιλίες μας ανακουφίζουν, οι ερωτικές σχέσεις μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί, η αγάπη μας ολοκληρώνει και όλα αυτά τα συναισθήματα που γεννιούνται και βιώνονται στο βάθος της ψυχής γεννούν την δημιουργία και μέσα στην δημιουργία γεννιέται και ο έρωτας.
Χορός συναισθημάτων ό έρωτας που αγγίζει την ψυχή μας. Ύστατη μορφή δημιουργίας η αλλαγή της ψυχή μας όταν μεταμορφώνεται από τον έρωτα.
Έρωτας και ψυχή, σύντροφοι, συνοδοιπόροι στην πιο ολοκληρωμένη και ολοκληρωτική μορφή που πλαισιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο έρωτας έχει ψυχή, μια ψυχή που ποτέ δεν είναι στατική αλλά μεταμορφώνεται μέσα από την μεταμόρφωση των ανθρώπων που τον βιώνουν.
Στην αρχή του, στην εμβρυική του μορφή, ζητάει την προσκόλληση, την καθημερινή ανάσα που είναι η επαφή. Υπάρχει μέσα από το άγγιγμα, το βλέμμα, το χαμόγελο και την προσδοκία της μονιμότητας.
Του έρωτα η ψυχή, που αγγίζει τις πιο βαθιές μας συναισθηματικές χορδές γεννώντας μια εσωτερική επανάσταση που μετουσιώνει τον φόβο σε ρίσκο, την ανάγκη σε εκπλήρωση, την δυσπιστία σε αλήθεια. Μας βυθίζει στις πιο καλά φυλαγμένες και ασφαλείς μας σκέψεις και μας κάνει επαναστάτες να μην φοβόμαστε τίποτα και να θέλουμε δίπλα μας να αγγίζουμε, να νιώθουμε τον άνθρωπο που δίνει μορφή στην λέξη Έρωτας.
Είναι επαναστατική η ψυχή του έρωτα στον άνθρωπο που το βιώνει, πυροδοτεί τα πιο αρχέγονα συναισθήματα επιβίωσης και συνέχισης του ανθρώπου.
Από έρωτα μεταξύ δύο ανθρώπων δημιουργούμαστε από μαγικές στιγμές ανάμεσα σε δύο ψυχές που συναντιούνται , ερωτεύονται, δημιουργούν και συναισθάνονται. Συναισθανόμαστε, αφηνόμαστε να γευτούμε την αίσθηση του αγαπημένου μας, την μυρωδιά του δέρματος του, την ψυχή και το συναίσθημα που ξεδιπλώνεται μπροστά μας και μπαίνουμε και κολυμπάμε σε θύελλα συναισθημάτων που σιγά σιγά γίνεται μια έκρηξη ψυχής, μια ψυχική δυάδα γεμάτη ζωή. Γιατί αυτή είναι η ψυχή του έρωτα, η ζωή.
Αλλά στη πορεία του προσωπικού μας ταξιδιού και στο πλέγμα των σχέσεων που μπαίνουμε βιώνουμε και την ματαίωση που προκύπτει από τον αποχωρισμό από σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας και την απώλεια σχέσεων, συμβολικές και κυριολεκτικές.
Πονάει ο αποχωρισμός και πληγώνει η απώλεια.
Χάνοντας τους αγαπημένους μας, χάνουμε και ένα κομμάτι του εαυτού μας, χάνουμε ένα μέρος του παρελθόντος μας, χάνουμε συναισθήματα και το μέλλον της σχέσης μας.
Μπροστά μας ανοίγεται μια καινούργια υπαρξιακή κατάσταση που μας καλεί να αντιμετωπίσουμε, να επιβιώσουμε και να ξεπεράσουμε την μη-αναστρεψιμότητα της απώλειας. Τα καταφέρνουμε μόνο όταν έχουμε αφεθεί να χορτάσουμε από συναισθήματα, να βιώσουμε την σύνδεση και να δημιουργήσουμε χορούς αισθήσεων και συναισθημάτων με τους ανθρώπους που έχουμε επιλέξει.
Μόνο αν αφεθούμε στην μαγεία των σχέσεων, στην επαφή με τους ανθρώπους που διαλέγουμε μπορούμε να ζούμε μαζί της.
antigonisimeonidou.wordpress.com
COMMENTS