Το να μεγαλώνει κανείς δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, φέρει πάνω της μια σειρά από οφέλη και ματαιώσεις. Μικρές αλλαγές από την πρώιμη ακόμα ηλικία είναι ικανές να δημιουργήσουν τα πρώτα ψήγματα φόβου, πόνου, άγχους, θρήνου, πένθους.
Ο πρώτος και πιο οδυνηρός αποχωρισμός είναι ο διαχωρισμός μητέρας-τροφού και παιδιού, όταν το παιδί αρχίζει να αυτονομείται αντιλαμβάνεται ότι η μητέρα δεν είναι κάτι που του ανήκει, δεν είναι ένα, άλλο δυο ξεχωριστά εγώ με μια κοινή πορεία. Η μητέρα γίνεται καλό και κακό αντικείμενο ταυτόχρονα, καλό γιατί το τρέφει, το φροντίζει, το ικανοποιεί, κακό γιατί δεν είναι πάντα εκεί όταν τη θέλει. ‘Έτσι ξεκινούν οι πρώτες ματαιώσεις, οι πρώτες εσωτερικές συγκρούσεις δυσφορικές αλλά και αναγκαίες. Το παιδικό παρελθόν και οι ασυνείδητες ανάγκες μπορούν να πυροδοτηθούν οποιαδήποτε στιγμή νοιώσει το υποκείμενο ότι απειλείται.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο, η πρώτη ερωτική απογοήτευση, ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου, βίαια γεγονότα, μια φυσική καταστροφή, είναι μερικές μόνο από τις περιπτώσεις που μπορούν να ξυπνήσουν το αίσθημα της οδύνης από την βρεφική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή. Γεγονότα τα οποία επιτρέπουν στο άτομο να παλινδρομεί σε κείνη την περίοδο όπου είχε ανάγκη την μητέρα του αλλά έπρεπε να την αποχωριστεί για να αυτονομηθεί.
Κάθε άνθρωπος βιώνει την απώλεια με διαφορετικό τρόπο, χρόνο, σειρά και ένταση εξαρτάται από την προσωπικότητα του, τις εμπειρίες του, την ανθεκτικότητα του. Το είδος της απώλειας που έχει βιωθεί στην βρεφική-παιδική ηλικία είναι ικανό να αναζωπυρώνεται σε κάθε πιθανή έκθεση αποχωρισμού. Όσο πιο βίαιες είναι οι απωθημένες αναμνήσεις τόσο πιο έντονος είναι και ο πόνος που πρόκειται να νιώσει στην μετέπειτα πορεία.
Παρ ’όλα αυτά η λύπη που βιώνει το άτομο, δίνει την ευκαιρία να αναρωτηθεί από που πηγάζουν αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα, να έρθει αντιμέτωπο με εκείνα, να αγαπήσει το στεναχωρημένο παιδί που έχει μέσα του και να προσαρμοστεί σε μια νέα πραγματικότητα με διαφορετικό τρόπο. Όταν καταφέρνει κανείς να εσωτερικεύσει και να ενδοβάλει το αγαπημένο του αντικείμενο ικανοποιητικά, τότε αυτό συνεχίζει να υπάρχει, το μόνο που χάνεται είναι η υλική του υπόσταση.
COMMENTS