Ποιος σου λείπει τελικά;
Χωρίζεις. Χωρίζεις παρά τη θέλησή σου και πονάς. Σκέφτεσαι όλα τα καλά στοιχεία του ανθρώπου που δεν είναι πια μέρος της ζωής σου και νιώθεις πως χάνεις την ανάσα σου γιατί αυτά ήταν το οξυγόνο και τώρα σου το στέρησαν. Ξυπνάς το πρωί και σκέφτεσαι το κενό στο κρεβάτι δίπλα σου. Η καθημερινότητά σου δεν έχει που να ακουμπήσει, έχει χάσει το σημείο αναφοράς της. Προσπαθείς να αναλογιστείς τα μειονεκτήματά του πρώην συντρόφου σου και ενώ η λογική σου τα θυμάται, τα συναισθήματά σου τα αγνοούν. Στεναχωριέσαι, ίσως υποφέρεις, αλλά σίγουρα σου λείπει.
Ο χωρισμός είναι μια απώλεια. Όπως ο θάνατος, είναι μια βίαιη απώλεια και όπως ο θάνατος έτσι και ο χωρισμός από μια έντονα συναισθηματική σχέση μας αφήνει πληγωμένους, με εκκρεμείς υποθέσεις ανάμεσα σε εμάς και το πρόσωπο που χάσαμε, και με τις συνήθειές μας βίαια ξεριζωμένες. Και τα τρία αυτά προϊόντα της απώλειας είναι που κάνουν τη ζωή μας να φαίνεται πιο γκρίζα και τις προτροπές των φίλων μας για ένα νέο ξεκίνημα να ακούγονται στεγνές λέξεις που από ευγένεια δεχόμαστε.
Πληγωμένος/η: Νιώθεις αδικημένος. Σου άξιζε καλύτερη συμπεριφορά και απαιτείς να σου είχε φερθεί όπως σου άξιζε. Και η σκέψη πως αυτό δε συνέβη σε γεμίζει με οργή και θλίψη. Δε συνειδητοποιείς ότι στις σχέσεις δεν υπάρχουν εγγυήσεις – πουθενά στη ζωή δεν υπάρχουν – και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μας συμπεριφέρεται όπως εμείς θα θέλαμε, ούτε και να μας επιστρέψει τις δικές μας θυσίες. Όμως το απαιτείς και το γεγονός ότι η απαίτησή σου δεν ικανοποιείται σε κάνει να πληγώνεσαι.
Εκκρεμείς υποθέσεις (Unfinished business): Πράγματα που δεν είπαμε ενώ θέλαμε, πράγματα που είπαμε ενώ δεν τα εννοούσαμε και προσπάθειες που μπορούσαμε να κάνουμε αλλά δεν κάναμε μα πλέον είναι αργά γιατί το πρόσωπο που θα ήταν ο δέκτης όλων αυτών δεν είναι πια μαζί μας. Δεν έχουμε πλέον τη δυνατότητα να τακτοποιήσουμε τις εκκρεμείς υποθέσεις μαζί του γιατί έχει κατεβάσει το τηλέφωνο. Έτσι τα λόγια μας μένουν στο μυαλό μας σαν φαντάσματα που δεν μπορούν να φτάσουν στο προορισμό τους και στοιχειώνουν ένα σπίτι. Και εσύ είσαι τώρα σε αυτή την κατάσταση στην οποία σου έχουν στερήσει τη δυνατότητα να κλείσεις τις εκκρεμότητές σας. Η αλήθεια είναι πως δε θες να κλείσεις τις εκκρεμότητες , αλλά να διατηρήσεις την εκκρεμότητα ώστε να διεκδικήσεις εκ νέου τη σχέση σου. Αν δεν είχες αυτό το στόχο, δε θα είχες εκκρεμείς υποθέσεις. Με παρόμοιο τρόπο, όταν ένας δικός μας άνθρωπος φεύγει από τη ζωή, οι εκκρεμείς υποθέσεις μας μαζί του εξανεμίζονται μόλις αποδεχτούμε ότι δε θα είναι πια μαζί μας και πάρουμε την απόφαση να προχωρήσουμε.
Συνήθειες: Αν έχεις συνηθίσει να πίνεις καφέ κάθε πρωί και σου το απαγορέψουν θα σου είναι πολύ δύσκολο. Αν καπνίζεις και το κόψεις, δε θα ξέρεις τι να κάνεις με τα δύο ελεύθερά σου χέρια όταν βγαίνεις με φίλους για ένα ποτό. Πώς περιμένεις να μην είναι άβολο το ότι δεν έχεις πια τον έναν άνθρωπο για να πάρεις τηλέφωνο και να μην πεις τίποτα, έτσι και μόνο για λίγη παρέα; Μέσα σε μια σχέση χτίζουμε ένα ολόκληρο πλέγμα από συνήθειες και το πλέγμα αυτό στηρίζεται σε δύο πυλώνες: τους δύο ανθρώπους που έχουν σχέση. Όταν ο ένας αποχωρήσει, ο άλλος –αν όχι και οι δύο- μένει με χρόνο και χώρο που έχει απελευθερωθεί και δεν ξέρει τι να τον κάνει. Οι καπνιστές μερικές φορές πιάνουν ένα κομπολόι. Δεν είναι τσιγάρο, δεν τους ικανοποιεί και συνεχίζουν να αισθάνονται άβολα όμως κάπως πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους. Εσύ μάλλον θα ξεκινήσεις κάποιο χόμπι, ή θα κάνεις εργασιοθεραπεία για κάποιο χρονικό διάστημα. Και κάποιες φορές – αρκετά συχνά και δυσβάσταχτα – θα ζητάς τη νικοτίνη σου. Η συνήθεια είναι εθιστική και οι σχέσεις εκτός από τον έρωτα έχουν και ένα σκέλος καλώς εννοούμενης συνήθειας. Αν συνεχίζεις να δυσκολεύεσαι, θα ζητήσεις βοήθεια από κάποιον που θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τη θλίψη σου.
Το ότι γνωρίζεις τα παραπάνω δε σημαίνει ότι σου λείπει λιγότερο. Όμως αν κάτσεις και το σκεφτείς θα δεις ότι τις περισσότερες φορές μας λείπει όχι ο άνθρωπος που χάσαμε από τη ζωή μας, αλλά η εικόνα που εμείς είχαμε δημιουργήσει στο μυαλό μας για αυτό το πρόσωπο. Η εξιδανικευμένη εικόνα του τέλειου ερωτικού συντρόφου, οι όμορφες στιγμές που είναι στιγμές και όχι ένας άνθρωπος. Έχεις σκεφτεί άραγε ότι αν γελούσατε μαζί τουλάχιστον το μισό χιούμορ είναι δικό σου και μπορείς σίγουρα να δημιουργήσεις και άλλες πολλές στιγμές με άλλον παρτενέρ; Έχεις σκεφτεί ότι όσο καλή χημεία και αν είχατε, τουλάχιστον κατά το ήμισι ήταν η δική σου συνεισφορά; Άλλοι παίρνουν το ψυγείο και την τραπεζαρία αποχωρώντας από μια σχέση. Εσύ επίλεξε να πάρεις τον εαυτό σου και την πεποίθηση ότι η σχέση που σου άρεσε ήταν και δικό σου δημιούργημα και ότι έχεις τη δυνατότητα να δημιουργήσεις μια άλλη ακόμα καλύτερη. Αν ο πρώην σύντροφός σου ήταν τόσο ιδανικός για εσένα τότε δε θα είχε φύγει. Και μόνο η αποχώρησή του από τη σχέση σας κάτι μπορεί να σου πει. Και ίσως η λογική σου να δέχεται τις σκέψεις αυτές, αλλά η καρδιά σου και τα συναισθήματά σου να μην υπακούν, όμως το να στεναχωριέσαι σε λογικά πλαίσια για μια σχέση στην οποία είχες δώσει ένα κομμάτι του εαυτού σου είναι πολύ λογικό. Αν δεν στεναχωριόσουν μάλλον θα είχες ένα καλό λόγο να ανησυχείς για τη σωφροσύνη σου!
Πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως ο παράφορος έρωτας είναι μια άρρωστη κατάσταση, μια συνέχεια της ανασφαλούς προσκόλλησης της βρεφικής ηλικίας, που μας στερεί την αυτονομία μας. Δίνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και κακομαθημένα περιμένουμε ο σύντροφός μας να το σεβαστεί και να μας δώσει και εκείνος ένα αντίστοιχο κομμάτι του δικού του εαυτού. Και επειδή το να δίνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου ακούγεται πολύ ρομαντικό, μερικές φορές μπερδευόμαστε και νομίζουμε ότι έρωτας είναι το να γκρεμίσουμε τον μισό εαυτό μας και με τα υλικά αυτά να φτιάξουμε έναν άλλο συνεταιρικό εαυτό με κάποιον άλλο άνθρωπο. Όχι! Η ομορφιά είναι όταν δυο ολόκληροι άνθρωποι πορεύονται μαζί στηριζόμενοι ό καθένας στα δικά του πόδια και κρατώντας την ταυτότητά του αλλά έχοντας κάνει την προσωπική ελεύθερη επιλογή να κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου και να απολαμβάνουν μαζί τη ζωή. Τελικά μάλλον ο εαυτός μας είναι που μας λείπει τις περισσότερες φορές…
COMMENTS