Πριν λίγο καιρό σε ένα ταξίδι με αεροπλάνο η συνεπιβάτης μου στο διπλανό κάθισμα διάβαζε ένα βιβλίο θετικής σκέψης. Πιάσαμε την κουβέντα και μου εξήγησε πόσο πολύ ένοιωθε το βιβλίο αυτό να την αγγίζει και να την εμπνέει και τη ρώτησα να μου πει τί ήταν αυτό που της είχε κάνει εντύπωση και θα κρατούσε από αυτό.
«Το ότι αν σκέφτομαι θετικά και λέω πόσο πολύ θέλω κάτι, τότε η ζωή θα μου το φέρει», μου απάντησε.
Ακούγοντάς την απάντησή της προβληματίστηκα και συνειδητοποίησα ποιο είναι το πρόβλημα με την παρεξηγημένη, απλουστευμένη και pop έννοια της θετικής σκέψης:
Η έννοια της θετικής σκέψης (στην λαϊκίζουσα εκδοχή της) έχει βασιστεί πάνω στη θέληση του ανθρώπου να αποφύγει το μόχθο και να έχει απολαύσεις χωρίς προσπάθεια. Όλοι θα θέλαμε να είναι η ζωή μας από λίγο έως πολύ πιο εύκολη. Να μην υπάρχει τόση αβεβαιότητα και να μη χρειάζεται να κουραστούμε, να αποτύχουμε και να απογοητευτούμε για να πετύχουμε τους στόχους μας.
Και να που έρχεται η θεόσταλτη κουλτούρα της θετικής σκέψης να μας πει πως το μόνο που χρειάζεται τελικά να κάνουμε είναι να επιθυμούμε και μάλιστα δυνατά και αυτό θα αρκεί για να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα! Τέλεια!
Ντύνουμε τους ευσεβείς πόθους μας με ένα μανδύα μεταφυσικής και να σου! Πλέον είμαστε απαλλαγμένοι από την προσωπική μας ευθύνη! Εμείς αρκεί να κάνουμε θετικές σκέψεις και να λέμε απέναντι από έναν καθρέφτη ότι «είμαι ο καλύτερος», «αξίζω το Χ και για αυτό θα το έχω» και αυτό θα είναι αρκετό! Το σύμπαν θα κάνει τη δουλειά για εμάς! Εξάλλου το σύμπαν αρέσκεται να συνομωτεί υπέρ μας. Πλέον στη ζωή μου έχω και συνεργάτη το σύμπαν! Και χωρίζουμε ως εξής τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες: Εγώ θα επιθυμώ και θα ονειρεύομαι και το σύμπαν θα κάνει τη χαμαλοδουλειά, θα μοχθεί και θα υλοποιεί. Πολύ βολικό!
Όλη αυτή η νοοτροπία βασίζεται όμως σε ένα λάθος λογικής:
Επειδή εγώ το θέλω πολύ να ισχύει και επειδή μου ακούγεται συμφέρον και λογικό, άρα θα πρέπει και να ισχύει.
Όμως επειδή κάτι ακούγεται λογικό δε συνεπάγεται και ότι είναι λογικό.
Ομοίως και επειδή κάτι με συμφέρει να ισχύει, δε συνεπάγεται και ότι ισχύει.
Αυθαιρετούμε ασύστολα! Και πάντα προς το συμφέρον μας. Ισχύει το ότι η νοοτροπία μας επηρεάζει τον ψυχισμό μας και την απόδοσή μας. Όμως είναι η δική μας απόδοση, όχι της ζωής, του Σύμπαντος, ή του Θεού. Η ζωή, το σύμπαν και ο Θεός έχουν καλύτερα πράγματα να ασχοληθούν και ενδεχομένως αν τους περίσσευε χρόνος για να βοηθήσουν μερικούς ανθρώπους να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους μάλλον θα διαλέγανε εκείνους που:
Α. Έχουν κάνει ορθολογικές επιλογές και
Β. Προσπαθούν και αγωνίζονται για να τις πραγματοποιήσουν.
Χρειάζεται λοιπόν να συνειδητοποιούμε πως το πιο σημαντικό για να πετύχουμε το οτιδήποτε στη ζωή μας είναι να πάρουμε την ιδιοκτησία και την ευθύνη της ζωής μας, αντί να αναθέτουμε την ευθύνη για την πραγματοποίηση των επιθυμιών μας σε μεταφυσικές οντότητες.
Ούτε μιζέρια λοιπόν, ούτε ζωή μέσα σε ψευδαισθήσεις. Ανάμεσα στα δύο άκρα υπάρχει και η πραγματικότητα που είναι παρά τις δυσκολίες της όμορφη όπως μόνο η αλήθεια μπορεί να είναι! Και η αλήθεια είναι πως η θετική σκέψη είναι ένα απαραίτητο εργαλείο και συστατικό μιας υγιούς νοοτροπίας που με τη σειρά της είναι ένα απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία, μαζί με την νοημοσύνη και τη σκληρή δουλειά.
Και όλα αυτά μαζί βελτιώνουν τις πιθανότητες για επιτυχία, η οποία όταν έρθει μας κάνει και αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη. Και τότε, εκ των υστέρων, μπορούμε να ευχαριστήσουμε το Θεό και το σύμπαν. Τότε όμως! Αφού έχουμε κάνει το δικό μας μέρος. Από μόνη της η θετική σκέψη μας οδηγεί στην αδράνεια, την αναβλητικότητα και τη μοιρολατρία.
Άρα για να παραφράσουμε τη γνωστή φράση:
Δεν είναι το σύμπαν και η θετική σκέψη. Είναι η λογική, η νοοτροπία και η σκληρή δουλειά ανόητε!
COMMENTS