Η λαπαροενδοσκοπική τεχνική της μονήρους τομής (Laparoendoscopic Singe-Site Surgery – LESS) αποτελεί την τελευταία καινοτομία στην ελάχιστα επεμβατική χειρουργική. Αυτή είναι μια γενικότερη τάση της χειρουργικής τα τελευταία 30 χρόνια που συνίσταται στην ελαχιστοποίηση του χειρουργικού τραύματος. Σκοπός της είναι να ολοκληρώνεται η χειρουργική πράξη με την λιγότερη δυνατή βλάβη στους φυσιολογικούς ιστούς.
Στην ανοιχτή χειρουργική η πρόσβαση στο χειρουργικό πεδίο γίνεται με μία μεγάλη τομή στο δέρμα και το κοιλιακό τοίχωμα προκειμένου ο χειρουργός να έχει οπτικό πεδίο και πρόσβαση με τα χέρια του. Με τον τρόπο αυτό, που σήμερα εφαρμόζεται όλο και λιγότερο, χρειάζεται μια τομή περίπου 20 εκατοστών για να αφαιρεθεί η μήτρα ή μία κύστη ωοθήκης όπως και για τα περισσότερα γυναικολογικά χειρουργεία. Αντίστοιχα η αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως απαιτεί μια τομή 10-15 εκατοστών, η σκωληκοειδεκτομή 7-10 εκατοστών κοκ.
Σήμερα θεωρείται ότι τέτοιου μεγέθους τομές και κατά συνέπεια βλάβες σε υγιείς ιστούς δεν είναι απαραίτητες εφόσον η ίδια επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί λαπαροσκοπικά με 3-7 οπές, μία για κάθε εργαλείο που χρησιμοποιείται. Αυτή η ελαχιστοποίηση του τραύματος με τη μετάβαση από τη μεγάλη τομή της ανοικτής επέμβασης στις μικρές οπές της λαπαροσκόπησης, ήταν το πρώτο σημαντικό βήμα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής.
Η εξέλιξη όμως δεν σταμάτησε εκεί. Μετά από χρόνια συσσωρευμένης εμπειρίας στην κλασική λαπαροσκόπηση, έχουν ωριμάσει πλέον οι συνθήκες και υπάρχει και ο απαραίτητος εξοπλισμός αλλά και η χειρουργική εμπειρία για την ευρεία εφαρμογή της χειρουργικής μονήρους τομής.Η ιδέα είναι απλή. Μπορούμε πλέον να πραγματοποιήσουμε την πλειονότητα των λαπαροσκοπικών επεμβάσεων χρησιμοποιώντας μία μόνο τομή στην κοιλιά.
Συγκεκριμένα η όλη επέμβαση πραγματοποιείται δια μέσου μία τομής 2 – 2.5 εκατοστών στην περιοχή του ομφαλού. Αυτός, άλλωστε, αποτελεί φυσιολογική ουλή του κοιλιακού τοιχώματος προερχόμενη από την επούλωση της φυσιολογικής απόπτωσης του ομφάλιου λώρου. Έτσι κατά την επούλωση μετά τη χειρουργική επέμβαση, ουσιαστικά δεν δημιουργείται νέο “σημάδι” στην κοιλιά, εξ ου και οι ευφημισμοί “χειρουργική χωρίς ουλή”, “αόρατη χειρουργική” και άλλοι που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για να περιγράψουν τη χειρουργική τεχνική της μονής τομής.
Πως γίνονται οι επεμβάσεις μονής τομής;
Για την πραγματοποίηση επεμβάσεων χειρουργικής χωρίς ουλή αρχικά πραγματοποιείται μία τομή μήκους έως 2.5 εκατοστών στην περιοχή του ομφαλού. Στη συνέχεια, τοποθετείται στη μοναδική αυτή τομή ένα ειδικό τροκάρ πολλαπλών θέσεων. Από αυτό μπορούν να εισάγονται ταυτόχρονα στην κοιλιά όλα τα απαιτούμενα εργαλεία κατά τη διάρκεια της επέμβασης.Τα εργαλεία αυτά είναι ειδικά σχεδιασμένα έτσι ώστε να επιτρέπουν το αναγκαίο εύρος κινήσεων στο χειρουργό, παρά το γεγονός ότι εισέρχονται στην κοιλιά σχεδόν παράλληλα. Μεταξύ των εργαλείων αυτών περιλαμβάνονται αρθρωτές ή/και καμπυλόμορφες λαβίδες, ψαλίδια και πηγές ενέργειας, ως και λαπαροσκοπικές κάμερες με ευρεία γωνία θέασης. Στη συνέχεια, η επέμβαση πραγματοποιείται κατά τον ίδιο τρόπο της αντίστοιχης λαπαροσκοπικής ή/και ανοικτής.
Η μέθοδος αυτή, εξ αιτίας της ιδιαιτερότητας της πρόσβασης και των χειρισμών στο χειρουργικό πεδίο, απαιτεί ιδιαίτερη εξειδίκευση από πλευράς χειρουργού. Μόνον έμπειροι λαπαροσκόποι χειρουργοί, μετά από κατάλληλη εκπαίδευση, μπορούν να εφαρμόσουν επιτυχώς και με ασφάλεια τη χειρουργική μονήρους τομής.
COMMENTS