Τα παιδιά έχουν τη μαγική ιδιότητα να διαισθάνονται ποιοι τα νοιάζονται και τα αγαπούν… και σε αυτούς να χαρίζουν απλόχερα το χαμόγελο, το νάζι και την αγκαλιά τους! Παρόλο που πολλές φορές στο Ιατρείο ξεκινάμε την παιδιατρική εκτίμηση με κλάματα, στο τέλος, η καμπύλη που σχηματίζει το χαμόγελο στα μικρά προσωπάκια είναι για μένα η πιο γλυκιά ανταμοιβή!
Πιστεύω ότι σε κάθε παιδί (ακόμα και στα μωρά), πρέπει να εξηγείται ήρεμα από την ιατρό, με τρόπο που αρμόζει στην ηλικία του, η διαδικασία της εξέτασης. Εκφράσεις του τύπου «για να δούμε τι έφαγες σήμερα» (κατά την ψηλάφηση της κοιλίας), «να ψάξουμε το μυρμηγκάκι που έχει κρυφτεί στα αυτιά ή στο λαιμουδάκι» (κατά την ωτοσκόπηση ή την επισκόπηση του φάρυγγα), μπορούν να διευκολύνουν το δύσκολο έργο μας.
Τις περισσότερες φορές, όταν η ιατρός μιλάει στα παιδιά γλυκά και στοργικά και τους επεξηγεί βήμα με βήμα την όλη διαδικασία της εξέτασης (πχ τώρα θα δούμε πόσο ζυγίζεις ή πόσο ψηλός είσαι, τώρα θα φουσκώσω το μπαλόνι στο μπρατσάκι σου για να μετρήσω την πίεση κτλ), αυτά ηρεμούν, αποβάλλουν το φόβο και η εξέταση γίνεται… παιχνίδι!
Ο ρόλος του γονέα πρέπει να είναι υποστηρικτικός απέναντι στην παιδίατρο και απόλυτα καθησυχαστικός απέναντι στο παιδί. Ακόμα και τα μωρά, έχουν την ικανότητα να διαισθάνονται την αμηχανία και την αγωνία σας, χωρίς πολλές φορές να χρειαστεί να την εκφράσετε με λόγια. Γι’ αυτό, όσο άγχος και αν έχετε, προσπαθήστε τουλάχιστον να μην το εξωτερικεύετε.
Μην παρεμβαίνετε με ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της εξέτασης και αφήστε την παιδίατρο να επικεντρωθεί στο δύσκολο έργο της. Μόλις η όλη διαδικασία τελειώσει και η παιδίατρος βγάλει τα συμπεράσματά της, μπορείτε να την … βομβαρδίσετε με τις ερωτήσεις σας!
COMMENTS