Οι λάμψεις και κυρίως τα μυγάκια είναι συμπτώματα τα οποία εμφανίζονται συνήθως κατά την μέση ηλικία αλλά και αργότερα.
Οφείλονται στην ρευστοποίηση του υαλοειδούς σώματος. Το υαλοειδές σώμα είναι μια ουσία με μορφή ζελέ ή οποία πληρεί όλη την εσωτερική κοιλότητα του ματιού. Με την πάροδο της ηλικίας και καθώς οι ιστοί του σώματος (δέρμα, μύες, λιπώδης ιστός) χαλαρώνουν, χαλαρώνει και το υαλοειδές σώμα με αποτέλεσμα να ρευστοποιείται.
Η ρευστοποίηση αυτή δεν γίνεται απότομα και γρήγορα σε όλη την ποσότητα του υαλοειδούς, άλλα αρχίζει από κάποια σημεία (τα οποία τις περισσότερες φορές βρίσκονται στο κέντρο της κοιλότητας του βολβού). Με την ρευστοποίηση αυτή αλλάζει και ο διαθλαστικός δείκτης του υαλοειδούς με αποτέλεσμα αλλού να υπάρχουν ‘πυκνότερα’ διαθλαστικά μέσα και άλλου ‘αραιότερα’. Η διαφορά αυτή του διαθλαστικού δείκτη μεταξύ υγρών και στερεών προκαλεί το σύμπτωμα των σκοτεινών σημείων (μύγες, αράχνες, σκουπιδάκια) τα οποία είναι αλήθεια πολύ ενοχλητικά.
Με την πάροδο του χρόνου η ρευστοποίηση επεκτείνεται από το κέντρο προς την περιφέρεια με αποτέλεσμα το εξωτερικό τμήμα του υαλοειδούς -ο φλοιός του-, δηλαδή το τμήμα το οποίο εφάπτεται με τον αμφιβληστροειδή να αρχίζει να αποκολλάται από αυτόν.
Αυτή η διαδικασία ονομάζεται αποκόλληση του υαλοειδούς. Οι συμφύσεις του φλοιού του υαλοειδούς με τον αμφιβληστροειδή είναι άλλοτε πολύ χαλαρές και η αποκόλληση γίνεται χωρίς συμπτώματα (ασυμπτωματική) ή είναι μέτριες έως πολύ δυνατές όπου παρατηρούνται συμπτώματα (λάμψεις σαν αστράκια ή αστραπές). Εάν οι συμφύσεις είναι πολύ δυνατές τότε κατά τον αποχωρισμό του υαλοειδούς από τον αμφιβληστροειδή εμφανίζονται ρωγμές σε αυτόν που θα οδηγήσουν στην αποκόλλησή του.
Εάν ολοκληρωθεί η ρευστοποίηση και η αποκόλληση του υαλοειδούς χωρίς προβλήματα από τον αμφιβληστροειδή τότε ο ασθενής έχει διαφύγει πλήρως τον κίνδυνο μιας μελλοντικής αποκόλληση του αμφιβληστροειδή.
Οι στατιστικές μελέτες παγκοσμίως δείχνουν ότι ένας στους χίλιους ανθρώπους (1%0) θα πάθει αποκόλληση αμφιβληστροειδούς κάποια στιγμή στην ζωή του (και πιο συγκεκριμένα κατά την ρευστοποίηση του υαλοειδούς). Παράγοντες όπως μυωπία ή υψηλή μυωπία, προηγηθείσα εγχείρηση καταρράκτη, και τραυματισμός του ματιού ανεβάζουν το ποσοστό αυτό από ένας στους χίλιους στο ένας στους εκατό ή και παραπάνω (1%-3%).
Πρόληψη:
Θα πρέπει να γίνεται λεπτομερής έλεγχος του βυθού του ματιού που παρουσιάζει συμπτώματα. Οφθαλμολογικός έλεγχος ο οποίος δεν ανιχνεύει πρόβλημα δεν σημαίνει και απαλοιφή του προβλήματος στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται όσο καιρό διαρκούν τα συμπτώματα με σκοπό να ανιχνευθούν εγκαίρως ρωγμές του αμφιβληστροειδούς και να θεραπευθούν με λέιζερ φωτοπηξία πριν προκαλέσουν την αποκόλληση του.
COMMENTS