Γενικά μόνο οι όζοι με μέγιστη διάσταση μεγαλύτερη του 1 εκ θα πρέπει να εκτιμώνται περαιτέρω διότι αυτοί είναι που παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να είναι κακοήθεις. Σπανιότερα ακόμα και μικρότεροι του 1 εκ όζοι θα πρέπει να διερευνώνται όταν έχουν ύποπτα απεικονιστικά χαρακτηριστικά ή συνυπάρχουν ύποπτοι διογκωμένοι τραχηλικοί λεμφαδένες.
Στην περίπτωση που κάποιος παρουσιάσει διαφοροποιημένο καρκίνο στο θυρεοειδή οι πιθανότητες να παρουσιαστεί καρκίνος στο θυρεοειδή και σε ένα άλλο μέλος της οικογένειας είναι της τάξης του 5-10%. Για το λόγο αυτό όλα τα μέλη της οικογένειας ενός ατόμου με ιστορικό κακοήθειας στο θυρεοειδή θα πρέπει τουλάχιστον να υποβάλλονται σε μια καλή ψηλάφηση του θυρεοειδούς.
Όλα τα άτομα με γνωστό ή υποπτευόμενο από την κλινική εξέταση όζο στο θυρεοειδή πρέπει να υποβληθούν σε υπερηχογράφημα θυρεοειδούς με συνοδό έλεγχο των τραχηλικών λεμφαδένων.
Ανάλογα με τα απεικονιστικά χαρακτηριστικά του όζου στον υπερηχογραφικό έλεγχο ο ιατρός σας οφείλει να σας συστήσει ή όχι περαιτέρω διαγνωστικό έλεγχο με βιοψία (FNA).
Στην περίπτωση που ανευρεθεί κάποιος όζος στο θυρεοειδή θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει έλεγχος της TSH. Εάν η τιμής αυτής βρεθεί χαμηλή τότε θα πρέπει να ακολουθήσει έλεγχος με σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς (ιδανικά με 123Ι). Αν αντίθετα η τιμή της TSH βρεθεί φυσιολογική ή υψηλή δεν χρήζει σπινθηρογραφικό έλεγχο αλλά περαιτέρω διερεύνηση ενδεχομένως και με βιοψία (FNA).
Είναι σημαντικό να ληφθεί ένα ολοκληρωμένο ιατρικό ιστορικό και να εκτελεστεί κλινική εξέταση με επίκεντρο τον θυρεοειδή αδένα και τους τραχηλικούς λεμφαδένες. Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο κακοήθειας είναι η έκθεση σε παιδική ηλικία σε ακτινοθεραπεία (κεφαλής – τραχήλου – ολόσωμη), η έκθεση σε ακτινοβολία από πυρηνικά ατυχήματα, το οικογενειακό ιστορικό θυρεοειδικής κακοήθειας, η ταχεία αύξηση των διαστάσεων του όζου, το βράγχος φωνής (βραχνάδα) λόγο παράλυσης των φωνητικών χορδών, η τραχηλική λεμφαδενοπάθεια και η καθήλωση του όζου στους γύρω ιστούς.
Ο έλεγχος της καλσιτονίνης κατά την αρχική εκτίμηση του όζου δεν είναι λανθασμένη τακτική. Εάν βρεθούν επίπεδα 50 – 100 pg/ml τότε θεωρείται πιθανή η διάγνωση μυελοειδούς καρκίνου του θυρεοειδούς. Αντίθετα η προεγχειρητική εκτίμηση των επιπέδων της θυρεοσφαιρίνης είναι μία λανθασμένη τακτική διότι δεν προσφέρει κανένα όφελος στη διαφοροδιάγνωση του όζου.
Τέλος η βιοψία με λεπτή βελόνα (FNA) και ο ακόλουθος κυτταρολογικός έλεγχος είναι η πιο αξιόπιστη μέθοδος για τη διαφοροδιάγνωση των θυρεοειδικών όζων.
COMMENTS