Το παιδί βγάζει δόντια. Ταλαιπωρείται και το σπίτι χάνει την ηρεμία του για άλλη μια φορά («πάνω που είχαμε τελειώσει με τους κολικούς και που ξεκίνησε να κοιμάται το βράδυ»).Τα παιδιά εμφανίζουν τους νεογιλούς και τους μόνιμους οδόντες (τα πρώτα και τα δεύτερα δόντια δηλαδή).Οι νεογιλοί οδόντες (20 στο σύνολο) αρχίζουν να ανατέλλουν μετά τον 5ο μήνα ζωής (συνήθως περί τον 7ο) και η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται μέχρι την ηλικία των 3 ετών.
Συμπτώματα :
1) Ανησυχία. Εδώ θα συμφωνήσουν μάλλον όλοι. Το μωρό μας θα εμφανίσει έντονη γκρίνια και σιελόρροια. Τα ούλα φλεγμαίνουν (και επομένως πονούν…) . Στην προσπάθεια του να ανακουφιστεί το μωρό μας δαγκώνει μανιωδώς παιχνίδια,αντικείμενα,δάκτυλα. Η ανακούφιση είναι όμως μόνο πρόσκαιρη.
3) Πυρετός . Πόσο “βολικό” είναι για τον παιδίατρο σε ένα εμπύρετο επεισόδιο βρέφους να αποφανθεί ότι “μάλλον είναι από τα δόντια” ; Η εντύπωση αυτή έχει περάσει ευρέως και στους γονείς και πολλές φορές αναστέλλουν την εξέταση του παιδιού επάνω στην βάση ότι “το παιδί βγάζει δόντια”. Άλλοι πάλι κάνουν λόγο για τον “ιό της οδοντοφυΐας” (τον οποίο δεν μπορούν να κατονομάσουν).
Μπορούμε ξεκάθαρα να πούμε τα εξής δύο : α) Όπως προαναφέρθηκε, ένα βρέφος σε φάση έντονης οδοντοφυΐας είναι περισσότερο επιρρεπές σε λοιμώξεις.
Άρα…ο πυρετός ΔΕΝ είναι από τα δόντια σε αυτήν την περίπτωση, απλώς η γενικότερη κατάσταση του βρέφους προδιαθέτει στο να κολλήσει και να εκδηλώσει μια ίωση. β) Σε περιόδους που τα ούλα του παιδιού εμφανίζουν μια εικόνα έντονης τοπικής φλεγμονής, η ουλίτιδα αυτή μπορεί να ευθύνεται (αν και όχι συχνά) για την εκδήλωση ενός χαμηλού πυρέτειου (σχεδόν πάντα < 38) βραχείας διάρκειας. Συνυπολογίστε λοιπόν τα ανωτέρω την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε ότι “το παιδί κάνει πυρετό από τα δόντια”.
4) Λοιπές εκδηλώσεις . Το βρέφος μπορεί να παρουσιάζει κατά τις εξάρσεις της οδοντοφυΐας περιόδους παροξυσμικού βήχα που μπορεί να φτάσουν εώς και εικόνα πνιγμονής. Αυτό οφείλεται σε αντανακλαστικά του οπιθοφάρυγγα και του φάρυγγα από την κατάποση μεγάλων ποσοτήτων σάλιου.
Ο βήχας αυτός ΔΕΝ χρειάζεται φάρμακα , σιρόπια, εισπνεόμενα σπρέι. Είναι ΚΑΘΑΡΑ μηχανικής αιτιολογίας και ως τέτοιος θα περάσει μόνο όταν αρθεί το αίτιο που τον προκαλεί. Πολλοί ακόμη αναφέρουν ότι σε περιόδους οδοντοφυΐας το μωρό τους εμφανίζει ρινίτιδα (runny nose). Και αυτό οφείλεται σε ευκαιριακές ιώσεις που το παιδί μας μπορεί να περνά κλινικά ή και υποκλινικά (πιο ήπια,δηλαδή) στην περίοδο της οδοντοφυΐας.
Η αντιμετώπιση επίσης είναι συμπτωματική (ρινοπλύσεις με ορό, καθαρισμός της ρινικής κοιλότητας) και δεν χρήζει φαρμάκων. Κατά την φάση της οδοντοφυΐας ακόμη, πολλάκις διαπιστώνουμε ένα περιστοματικό εξάνθημα σε πολλά βρέφη, ιδίως σε αυτά που φέρουν πιπίλα.
Περιστοματική κνίδωση (perioral hives) ή εξάνθημα (teething rash) είναι αλλεργικής αιτιολογίας και στην εμφάνιση του προδιαθέτει η διασπορά σάλιου σε όλη την περιοχή με τα χεράκια ή άλλα αντικείμενα. Σε έντονες καταστάσεις ίσως απαιτηθεί αγωγή (αντιισταμινικά). Η τοπική αγωγή είναι συνήθως αρκετή.
Εδώ είναι το πεδίο που συνήθως βάζουμε αρκετό νερό στο κρασί μας. Οτιδήποτε βοηθά το παιδί μας αποτελεσματικά (χωρίς βέβαια να βλάπτει) ώστε να μην υποφέρει, το δεχόμαστε.
α) Παιχνίδια,κρίκοι οδοντοφυΐας : Από το να μασουλά μανιωδώς τα δάκτυλα του ή παιχνίδια του παιδικού δωματίου (κυρίως λούτρινα που συνηθίζουν να μαζεύουν από σκόνη εώς μικρόβια από το μεγαλύτερο παιδί ή τους ενήλικες), συμπαθούμε περισσότερο ειδικούς κρίκους οδοντοφυΐας οι οποίοι είναι γεμάτοι από ημίρρευστο υλικό. Όταν ο κρίκος μπει στο ψυγείο, το υλικό καταψύχεται με αποτέλεσμα όταν το μωρό δαγκώνει τον κρίκο το ψύχος αυτό μεταφέρεται στα ούλα καταπραύνοντας την φλεγμονή και προκαλώντας ένα ευχάριστο αίσθημα δροσιάς σε ένα στόμα που “φλέγεται”.
Σημείωση : Το να πάρουμε για το μωρό μας ένα χαζό παιχνιδάκι με ωραίο σχήμα και χρώμα το οποίο η αλυσίδα παιχνιδίων έχει βαφτίσει ” κρίκο οδοντοφυΐας” είναι απολύτως θεμιτό (το έχουμε κάνει όλοι…) , αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι βοηθούμε το παιδί μας με τον πιο ορθό τρόπο. Πάντως, ότι βοηθά και δεν βλάπτει, είναι καλοδεχούμενο.
γ) Παυσίπονα/Αντιφλεγμονώδη. Έρχεται τελευταίο αυτό που έχει την μεγαλύτερη λογική. Αφού τα ούλα πονάνε, θα δώσεις στο παιδί παυσίπονο. Εξηγήσαμε ήδη ότι ο πόνος στην οδοντοφυΐα προέρχεται από την έντονη φλεγμονή των ούλων. Η επιλογή λοιπόν του φαρμάκου θα γίνει βάσει της αντιφλεγμονώδους ιδιότητας του. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα φαίνεται ότι βοηθούν περισσότερο από την παρακεταμόλη. Στην χώρα μας κυκλοφορούν για παιδιά δύο σκευάσματα ιμπουπροφένης (Algofren,Nurofen) και ένα μεφαιναμικού οξέος (Ponstan). Χρησιμοποιούμε τα φάρμακα αυτά ανακουφιστικά στις χαμηλότερες δυνατές συγκεντρώσεις και στην ελάχιστη απαιτούμενη συχνότητα. Για να μην το παρακάνουμε, σε περιόδους εξάρσεων, τα χρησιμοποιούμε σε συνδυασμό με τις δύο πρώτες λύσεις (κρίκους,gel).
Κλείνουμε ως συνήθως με λίγες πινελιές :
– Κανείς δεν θέλει να βλέπει το παιδί του να υποφέρει. Να ξέρετε όμως ότι η οδοντοφυία είναι μια διαδικασία φυσιολογική που την έχουν περάσει όλα τα παιδιά του κόσμου. Να είμαστε οπλισμένοι με αγάπη και υπομονή.
– Κλείστε τα αυτιά σας στις “φαεινές” ιδέες της γιαγιάς και της γειτόνισσας.
– Υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις οι οποίες εκδηλώνονται με καθυστερημένη ανατολή οδόντων (αβιταμινώσεις,συστηματικά νοσήματα, ραχίτιδες). Δεν μας ενδιαφέρει λοιπόν ΚΑΘΟΛΟΥ εάν το μωρό μας έβγαλε δόντια πιο νωρίς ή πιο αργά από το μωρό της κολλητής μας. Εάν όμως έχει κλείσει τους 11 μήνες ζωής χωρίς οδοντοφυΐα επισκεπτόμαστε τον παιδίατρο μας.
COMMENTS