Φιλία, μια τόσο μικρή λέξη με ένα τόσο μεγάλο νόημα.
Υπάρχει άραγε στις μέρες μας ή έχει αρχίσει να φθίνει; Μπορεί κανείς να βρει σήμερα ανθρώπους αυθεντικούς που να είναι αυτό που δείχνουν χωρίς να προσποιούνται για να θέλουν να γίνουν αρεστοί και να κερδίσουν την αποδοχή των ατόμων γύρω τους; Πολλά τα ερωτήματα που βασανίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις και μας κάνουν να είμαστε καχύποπτοι απέναντι σε άτομα που γνωρίζουμε για πρώτη φορά.
Το πώς έχει ο καθένας μας την έννοια της φιλίας στο μυαλό του, μπορεί να διαφέρει. Το πιο σημαντικό είναι να έχουμε κοντά μας άτομα που μοιραζόμαστε την ίδια φιλοσοφία. Αν είναι σημαντικό για εμάς να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που να μας αγαπούν και να τους αγαπάμε γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που θα θέλαμε να είναι, τότε δεν χωρούν στη ζωή μας άτομα που προσποιούνται απλά και μόνο για να κερδίζουν την αποδοχή και τον έπαινο. Αν πάλι αξία για εμάς είναι απλά να ανήκουμε στην ομάδα με τους “δημοφιλείς” χωρίς όμως να έχουμε μια ουσιαστική επαφή και σύνδεση μαζί τους, τότε τέτοια άτομα θα μας περιτριγυρίζουν.
Όμως από ποια συναναστροφή θα κερδίσουμε περισσότερα; Ποια θα μας ωφελήσει μακροπρόθεσμα, καθώς θα είναι αυθεντική και αληθινή;
Οι φίλοι που χαίρονται με τη χαρά σου και λυπούνται όταν κάτι δύσκολο σου συμβαίνει είναι αυτοί που θα σου σταθούν και στα δύσκολα και στα εύκολα. Το να λυπάσαι με τη στενοχώρια του άλλου είναι λιγότερο δύσκολο ίσως από το να χαίρεσαι με τη χαρά του. Να χαίρεσαι όμως ζεστά, βαθιά και αληθινά και να το δείχνεις. Να ενθουσιάζεσαι κι εσύ μαζί με τον φίλο σου για τις επιτυχίες σου και να το γιορτάζετε όπως αξίζει να γιορταστεί κάθε επιτυχία όσο μεγάλη ή μικρή και αν είναι.
Η σύνδεση με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο που κάνει τη διαφορά. Όσο πιο βαθιά και στενά συνδέεσαι με τους φίλους σου, με τον σύντροφο σου, με την οικογένεια σου, τόσο πιο ουσιαστικές γίνονται και οι σχέσεις σου μαζί τους. Ξέρουμε όμως να συνδεόμαστε με τους ανθρώπους; Δύσκολο πολύ όταν δεν το έχεις ως βίωμα από την παιδική σου ηλικία. Όταν ένιωσες ότι δεν υπήρχε κάποιος που να νοιάστηκε ουσιαστικά για εσένα και τις ανάγκες σου, αλλά μεγάλωσες στον “αυτόματο πιλότο”, τότε πώς μπορείς να πιστέψεις σε ενήλικη ζωή ότι μπορεί τώρα να υπάρχει ένας φίλος που να σε νοιάζεται και να χαίρεται με τη χαρά σου;
Υπάρχουν όμως και αυτοί οι άνθρωποι, αρκεί να τους βρούμε και να καταφέρουμε να τους δώσουμε χώρο να μπουν στη ζωή μας. Δεν είναι αργά να τους ψάξουμε τώρα που έχουμε αναδιαμορφώσει και αναθεωρήσει τα κριτήρια μας για τις επιλογές μας.
COMMENTS