Το γεγονός ότι τα παιδιά μας τα πρώτα χρόνια της ζωής τους δεν μπορούν να λεκτικοποιήσουν τα όσα σκέφτονται και νιώθουν, έχει ως αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η επικοινωνία μας μαζί τους. Πολλές φορές ερχόμαστε εμείς οι γονείς αντιμέτωποι με συμπεριφορές που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε και δυστυχώς πολλοί σπεύδουν να τις χαρακτηρίσουν και ως χειριστικές.
Τείνουμε δηλαδή να πιστεύουμε ότι τα παιδιά υιοθετούν κάποιες συμπεριφορές για να δοκιμάσουν τα όρια και τις αντοχές μας και να “πετύχουν τον σκοπό τους”. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Αν προσπαθούσαμε να μπούμε στη θέση τους και να κατανοήσουμε το πώς βιώνουν και πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο, ίσως αλλάζαμε γνώμη. Είναι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε να βλέπουμε πίσω από τις εμφανείς συμπεριφορές και να διερευνούμε ποια ανάγκη του προσπαθεί να μας επικοινωνήσει. Τα παιδιά μας προσπαθούν με τρόπο γνώριμο για εκείνα να μας προσεγγίσουν και να επικοινωνήσουν μία ψυχική τους ανάγκη. Είμαστε αρκετά κοντά τους ώστε να καταλάβουμε τι ακριβώς θέλουν να μας πουν ή έχουμε πέσει στην παγίδα του να επιβάλλουμε στα παιδιά να κάνουν όσα τους λέμε μέσω της εξουσίας και της ισχύς μας;
Ας δούμε ένα παράδειγμα όμως για να μιλήσουμε σε πιο πρακτικό επίπεδο.
“Όταν σε εκνευρίζει που τσιρίζω και βγάζω κραυγούλες “χωρίς λόγο”, σκέψου ότι μπορεί να είμαι παιδί, αλλά αυτό δεν με κάνει λιγότερο άνθρωπο από εσάς τους ενήλικες. Εσείς ξέρετε τι σας συμβαίνει, τι σας ενοχλεί και μπορείτε να το εκφράσετε. Συχνά επιλέγετε να γκρινιάζετε, ώστε να μπορέσετε να εκτονώσετε την πίεση που νιώθετε μέσα σας και φυσικά “απαιτείτε” οι άλλοι γύρω σας να σας κατανοήσουν, καθώς είστε “άνθρωποι” και όχι ρομπότ. Ε λοιπόν κι εγώ ένας μικρός ανθρωπάκος είμαι και μάλιστα δεν κατέχω τις λέξεις για να εκφραστώ όπως εσείς, συνεπώς το κάνω με τρόπο που ξέρω. Την επόμενη φορά που θα με δείτε να αντιδρώ έτσι, αντί να εκνευριστείτε και να αρχίζετε να μου φωνάζετε να ηρεμήσω (αυτό κι αν είναι διπλό μήνυμα…τι να πιστέψω πια…), προσπαθήστε να καταλάβετε τι μπορεί να ευθύνεται και δεν έχω τόσο καλή διάθεση. Αν μπορούσα θα σας μιλούσα, αλλά πρέπει να περιμένετε λίγο καιρό ακόμα”.
Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα λόγια ενός νηπίου αν μπορούσε να εκφραστεί. Αν γίνουμε καλύτεροι ακροατές των αναγκών των παιδιών μας, θα βάλουμε και τις βάσεις για να μεγαλώσουμε ψυχικά ισορροπημένους ενήλικες. Το πιο σημαντικό και βοηθητικό απ’ όλα είναι η σχέση μας με τα παιδιά μας να βασίζεται στην επικοινωνία και όχι σε προσπάθειες χειραγώγησης τους. Αν εστιάσουμε στο βαθύτερο κομμάτι της επικοινωνίας, πέρα από τις συμπεριφορές, τότε θα οικοδομήσουμε πιο βαθιές σχέσεις και θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας τα κατάλληλα εφόδια για την δική τους οικογένεια.
sizefxi.gr
COMMENTS