HomeΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Το Πένθος Έχει Τη Διάρκειά του

Νικολοπούλου Μαρία, Ψυχοθεραπεύτρια

Το Πένθος Έχει Τη Διάρκειά του

Όλοι έχουμε ζήσει απώλειες στη ζωή μας, θανάτους, χωρισμούς, όλοι έχουμε γευτεί αυτή την πικρή γεύση που αφήνει πίσω του ένα αγαπημένο πρόσωπο όταν φεύγει. Στην περίπτωση των φυσικών απωλειών όμως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, έντονα, αφόρητα καθώς το κενό που αναπτύσσεται μέσα μας μοιάζει ακάλυπτο. Τότε μιλάμε για τη διαδικασία του πένθους και τα στάδια αυτής είναι: Άρνηση, Θυμός, Διαπραγμάτευση, Κατάθλιψη, Αποδοχή.
Η πρώτη αντίδραση είναι η άρνηση, όσο δεν θέλει κανείς να μιλήσει, να ακούσει ή να συζητήσει για το γεγονός που έχει συμβεί είναι σα να μην έχει συμβεί, μια διαδικασία η οποία αποτελεί μια προσωρινή προστασία του εαυτού απέναντι σε κάτι τόσο επώδυνο. Καθώς η άρνηση υποχωρεί εμφανίζεται ο θυμός, ο οποίος μπορεί να απευθύνεται σε άψυχα αντικείμενα, σε φίλους, συγγενείς, στον Θεό, στην τύχη, στη μοίρα, σ’αυτόν τον άυλο τρίτο που πήρε τον άνθρωπό μου, ακόμα και στον ίδιο τον άνθρωπο που έφυγε γιατί με εγκατέλειψε. Έπειτα και από αυτό το στάδιο, εμφανίζεται η ανάγκη για έλεγχο, το άτομο σκέφτεται ότι όλα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά:

-Αν ήμουν εκεί θα τον έσωζα. -Μήπως δεν έκανα αρκετά για να τον κρατήσω στη ζωή. -Μακάρι να είχαμε ζητήσει ιατρική βοήθεια νωρίτερα.

Το άτομο θέλει πίσω με κάθε τρόπο τη ζωή που είχε πριν τον χαμό του ανθρώπου του. Το στάδιο της κατάθλιψης, επέρχεται όταν το άτομο έχει πλέον συνειδητοποιήσει την απώλεια. Τότε πολλά πράγματα, δραστηριότητες, συναισθήματα, χάνουν το νόημα τους, δεν υπάρχει διάθεση, όρεξη, δύναμη να αντιμετωπιστεί το αύριο, όλα μοιάζουν ανώφελα. Ωστόσο όμως αυτή η φάση της δυστυχίας ανοίγει τον δρόμο για την αποδοχή της απουσίας του αγαπημένου, ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που έχει τέλος.
Όταν καταφέρεις να κρατήσεις τις όμορφες στιγμές, όταν μπορείς να νοιώσεις τύχη που έζησες δίπλα σ’αυτόν τον άνθρωπο και όχι ατυχία επειδή τον έχασες, όταν μπορείς να μιλήσεις γι΄αυτόν, τότε έχεις αποδεχτεί τον θάνατο του. Δεν παύουμε να αγαπάμε ούτε ξεχνάμε όσους φεύγουν, επειδή επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πονάει λιγότερο, αντίθετα η αγάπη μας αλλάζει μορφή και ίσως γίνει ακόμα πιο δυνατή.

COMMENTS

WORDPRESS: 0
DISQUS: 0