Στη σύλληψη με τη φυσιολογική διαδικασία, ένα ωάριο απελευθερώνεται από την ωοθήκη στον φαλλοπιανό αγωγό στη μέση της έμμηνου ρύσης. Το ωάριο γονιμοποιείται μέσα στον αγωγό. Έπειτα το ωάριο ξεκινάει να διαιρείται στον αγωγό και επομένως να γίνεται ένα πρώιμο έμβρυο. Μετά από αρκετές μέρες στον αγωγό, το έμβρυο εισέρχεται στη μήτρα όπου και εμφυτεύεται.
Η Εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να θεωρηθεί ένα προσπέρασμα των φαλλοπιανών αγωγών. Η διαδικασία περιλαμβάνει τη διέγερση των ωοθηκών με «ενέσεις γονιμότητας» για την ωρίμανση πολλαπλών ωαρίων. Η ανάπτυξη των ωαρίων παρακολουθείται με εξετάσεις αίματος και κολπικούς υπέρηχους. Μόλις τα ωάρια είναι «ώριμα», απομακρύνονται από την ωοθήκη με μια μικρή χειρουργική διαδικασία και ελαφρά αναισθησία. Αφού συλλεχθούν τα ωάρια, μεταφέρονται σε ένα τρυβλίο petri και εκτίθενται στο σπέρμα του συντρόφου.
Τα ωάρια εξετάζονται το επόμενο πρωί για να διαπιστωθεί εάν έχουν γονιμοποιηθεί επιτυχώς από το σπέρμα. Τα γονιμοποιημένα ωάρια αφήνονται στο τρυβλίο petri για αρκετές μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων ξεκινάνε να διαιρούνται και να γίνονται πρώιμα έμβρυα (όπως γίνεται στον φαλλοπιανό αγωγό κατά τη φυσιολογική σύλληψη). Έπειτα τα έμβρυα τοποθετούνται στη μήτρα της γυναίκας μέσω ενός μικρού καθετήρα που εισέρχεται από τον τράχηλο της μήτρας, διαδικασία που δεν προκαλεί ιδιαίτερη ενόχληση (παρόμοια αίσθηση που υπάρχει κατά τη διάρκεια ενός τεστ ΠΑΠ).
Στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης (IVF) μεταφέρονται στη μήτρα περισσότερα του ενός έμβρυα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν όλα τα έμβρυα τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, να εμφυτευτούν και να οδηγήσουν σε εγκυμοσύνη. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι να εμφανίζεται μεγαλύτερο ποσοστό πολύδυμων κυήσεων (δίδυμες, τρίδυμες κλπ) στους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Στην Ελλάδα σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία επιτρέπεται να μεταφερθούν από 2 έως 4 έμβρυα ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας.
Εργαστηριακές διαδικασίες
Μικρογονιμοποίηση (ICSI). Όταν δεν υπάρχει αρκετό σπέρμα διαθέσιμο με αποτέλεσμα να διακυβεύονται οι παράμετροι σπέρματος ή όταν έχουν αποτύχει προηγούμενες μέθοδοι γονιμοποίησης.
Υποβοηθούμενη εκκόλαψη. Για να μπορέσει ένα έμβρυο να εμφυτευτεί, πρέπει να περάσει από τη διαφανή ζώνη, ένα λεπτό «κέλυφος» που περιβάλλει το έμβρυο. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται εκκόλαψη και προηγείται της μεταφοράς του εμβρύου στη μήτρα. Αυτή η διαδικασία λοιπόν μπορεί να υποβοηθηθεί από ειδικούς.
Ψύξη εμβρύων. Τα πλεονάζοντα έμβρυα που δεν μεταφέρονται στη μήτρα της ασθενούς, μπορούν να ψυχθούν (κρυοδιατήρηση).
Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD). Με τη μέθοδο αυτή, δίνεται η δυνατότητα ανίχνευσης γονιδιακών και χρωμοσωμικών γενετικών διαταραχών, και επιτυγχάνεται η μεταφορά στη μήτρα μόνο των υγιών εμβρύων και η διασφάλιση γέννησης παιδιών χωρίς τον κίνδυνο σοβαρών γενετικών ασθενειών.
Κρυοδιατήρηση ιστού ωοκυττάτων/ωοθηκών. Είναι μια διαδικασία σε πειραματικό στάδιο.
Ποσοστά Επιτυχίας
Για να δοθεί το μέτρο σύγκρισης πρέπει να πούμε πως αν ένα φυσιολογικό ζευγάρι προσπαθεί να συλλάβει με απλή σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια των γόνιμων ημερών της γυναίκας, με φυσιολογικό σπέρμα, σωστή παραγωγή ωαρίου και ανοιχτές και τις δύο σάλπιγγες, οι πιθανότητες να επιτευχθεί εγκυμοσύνη είναι 6%.
Με δεδομένο επίσης τον αριθμό εμβρύων που νόμιμα μπορούν να μεταφερθούν στη μήτρα κατά τη διαδικασία της εμβρυομεταφοράς, το τελικό δηλαδή στάδιο της IVF, το ποσοστό επιτυχίας της κυμαίνεται μεταξύ 45-48%. Τα νούμερα όμως αυτά εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες (π.χ. ηλικία) και είναι διαφορετικά για κάθε περίπτωση υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει πρωτίστως να αντιληφθεί το υπογόνιμο ζευγάρι είναι πως οι μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής δεν είναι πανάκεια και δεν υπόσχονται σίγουρη εγκυμοσύνη, πόσο μάλλον τεκνοποίηση. Είναι όμως ο πλέον αξιόπιστος και ασφαλής τρόπος για να προσπαθήσει κανείς να αποκτήσει παιδί και στα κατάλληλα χέρια έχει εξαιρετικά ποσοστά επιτυχίας, τα οποία χρόνο με το χρόνο και με την πρόοδο της επιστήμης βελτιώνονται.
kmyrillas.gr
COMMENTS